Konik - lajkonik - patataj :)

Marzył mi się.

Tak, nie Wojtkowi tylko mi się marzył.

Jemu nie są potrzebne tak dosłowne zabawki, jemu wystarczy poduszka, rowerek, tata i już ma konika.

Ale ponieważ się marzył a nadarzyła się okazja (czas wolny) to uszyłam.

I taki to oto nasz Konik - Lajkonik.

Tak wygląda konikowe wnętrze.

Dla tych którym się zamarzy taki konik i zapragną go uszyć :)

Dzięki temu drążek nie wypada - czyli jest odporny na potyczki rycerskie.

Przyznaje ja jestem dumna.

Przyznaję też, że na Wojtku wrażenia nie zrobił :P

Wręcz odwrotnie - oburzył się na mnie, że użyłam jego miecza i teraz jest zbyt ciężki by pokonać smoka (w sensie na drugim końcu jest końska głowa :P).

Okazało się, że ten drążek jednak nie był nikomu do niczego nie potrzebny :))

Ale to było w niedzielę a to był jeden z tych dni kiedy wszystko jest źle i "nie tak ma być".

Ale w poniedziałkowy poranek Wojciech na konika łypnął okiem, chwile podumał, wziął do ręki, obejrzał i do południa w pełnej zbroi to na rowerze to na własnych nogach patatajował :)))))) 

Jeszcze ostateczna weryfikacja moich krawieckich poczynań.

Czyli testy konsumenckie w toku :)

Rycerz w pełnej zbroi :)

Dziś u babci (przez telefon) zamówił sobie miecz - przy najbliższej nadarzające się okazji - cwaniak mały :)

Jak to uzasadnił (wypowiedź była ciągła - tak mówi Wojtuś, potokiem słów):
"Babciu musisz mi kupić miecz. Bo przychodzi nocka i robi się ciemność. A ja dużo myślę i przychodzą pod moje łóżko dziki, świnie i smoki. I ja się boje tej sny. Muszę mieć miecz żebym mógł przegonić te świnie i dziki, bo ja jestem rycerzem. I wtedy już ich nie będzie pod łóziem tylko w lesie."
Po czym po kilku słowach babci w słuchawce dodał:
"To ja muszę Was odwiedzić w tych Kielcach. Muszę was odwiedzić, żeby Was zobaczyć, jak tam u Was jest. I dasz mi miecz, tam w tych Kielcach. I może tarcze i strzelbę jeszcze mi dasz."

:)