Złoty klucz do nieba - o żalu doskonałym

Jakoś tak to jest, że najbardziej oczywiste rzeczy są najtrudniejsze do zdobycia, odkrycia czy osiągnięcia a za razem najbardziej potrzebne w życiu. I choć jesteśmy ich świadomi, z wielką łatwością o nich zapominamy, spychamy w kąt albo umiemy wyrazić słowem ale nie koniecznie czynem. Wielkie rzeczy przychodzą nam łatwiej, mamy motywację, widzimy też efekt, nie rzadko spektakularny. Natomiast kwestie codzienne, szare, nie widziane przez nikogo, niedoceniane, są tymi do których sami siebie nie możemy, nie umiemy czy też nie chcemy, ani zmusić, ani zaciągnąć. Taka to już nasza natura, przesycona pychą, egocentryczna. Nawet idąc w kierunku rzeczy dobrych, pozornie oddając samych siebie innym, szukamy w tym samych siebie. Miłość, przebaczenie, modlitwa,stawianie dobra innych ponad swoim i wreszcie żal doskonały, kiedy wszystkich poprzednich elementów nie udało nam się jednak dopełnić, zauważyć czy uskutecznić ze względu na liczne słabości i rany. Rzucanie się nieustanne albo chociaż codzienne w ramiona Dobrego Boga, żeby nie usnąć z balastem grzechów to nie tyle dobry zwyczaj, co "ZŁOTY KLUCZ DO NIEBA". Nieustanne czuwanie, bycie w gotowości na spotkanie ze Stwórcą, poukładanie sobie wszystkiego choćby tylko przed nim, może zaważyć na naszym zbawieniu. O tym właśnie pokrótce jest dziś prezentowana książeczka.  O tym, że żal doskonały powinien się stać dla nas jak codzienna modlitwa, aby wchodzić każdego dnia w bardziej bezpośredni i ściślejszy związek z dążeniem do wiecznego szczęścia w bliskości Boga.

 „Rozdzierajcie serca wasze, nie szaty! Nawróćcie się do Pana, Boga waszego! On bowiem jest litościwy, miłosierny, nieskory do gniewu i bogaty w łaskę, a lituje się nad niedolą” (zob. Jl 2, 13).

 

To tak proste, tak oczywiste a tak trudne za razem. Jak uczy św. Piotr: „miłość zakrywa wiele grzechów” (1 P 4, 8), a żal doskonały jest w stanie oczyścić serce nawet z najczarniejszej rozpaczy i prawdziwie otworzyć duszę na łaskę Bożą. To nie tylko droga do Boga ale do wyzwolenia się, do uwolnienia, do nie noszenia ciężaru jaki często zalega w naszych sercach i sumieniach.

W tej bardzo cieniutkiej, malutkiej i niepozornej książeczce, znajdziemy klucz do zbawienia. Przeczytamy o tym czym jest żal doskonały a czym ten niedoskonały. Znajdziesz wraz z autorem drogę do tej lepszej wersji. Bo za jego pośrednictwem dzieją się wielkie cuda.

Co mnie zadziwiło, żal nie dotyczy tylko osób wierzący, a co trudne naszym obowiązkiem jest niesienie go wszystkim w ostatniej potrzebie której być może nawet sobie nie uświadamiają.
"Tak mógłbyś dopomóc nawet umierającemu niekatolikowi, nie wspominając mu nawet o spowiedzi, po prostu wzbudź z nim akt miłości ku Bogu, miłości ku ukrzyżowanemu Zbawicielowi, po czym powtórz mu powoli akt żalu"

To wszystko, nieustanne zwracanie się ku Bogu, nie wyklucza ani nie podważa sensu i istoty spowiedzi. Bo każdy kto z głębią i szczerze zrozumie istotę żalu doskonałego nie będzie próbował w tym obszarze lawirować i robić uników, wręcz przeciwnie jak najszybciej znajdzie spowiednika, żeby oczyścić pełniej swoje serce i żyć w bliskości Boga.

"Skutki żalu doskonałego są doniosłe. Żal doskonały zawsze i natychmiast przynosi odpuszczenie grzechów i oczyszczenie duszy grzesznika, i to już zanim wyzna swoje winy podczas spowiedzi. Powinien on jednak mieć szczerą wolę wyznania ich później przed spowiednikiem (...) W człowieku sprawiedliwym żal doskonały upewnia i powiększa stan łaski." 

Żal doskonały to taki szczyt naszej wewnętrznej potrzeby kochania Boga i ból wywołany ranieniem go grzechami. Mistrzostwo jakie każdy z nas potrzebuje osiągnąć. I jak każde mistrzostwo osiąga się je treningiem,praktyką, trudem, czyli krwią, potem i łzami. Trzeba otworzyć się na ów żal, modlić się o niego nastawić się w tym kierunku umysłem i sercem. W teorii to bardzo proste, wręcz intuicyjne i tak potrzebne, że serce samo się rwie ale w praktyce najprostsze rzeczy są najtrudniejszymi. Tak czy inaczej w moim odczuciu lektura obowiązkowa dla każdego bez wyjątku.