Dary Ducha Świętego - PROMIC
Jan Paweł II "Encyklika o Duchu Świętym w życiu Kościoła i Świata" Dominum et Vivificantem (p. 58).
...Dzięki łasce uczynkowej, która jest darem Ducha Świętego, człowiek wchodzi w nowość życia, zostaje wprowadzony w Boży i nadprzyrodzony jego wymiar. Równocześnie zaś sam człowiek staje się mieszkaniem Ducha Świętego, żywą świątynią Boga (Por Rz 8,9 1Kor 6,19). Przez Ducha Świętego bowiem Ojciec i Syn przychodzą do niego i czynią u niego swe mieszkanie (por. J 14,23). W komunii z Trójcą Świętą rozszerza się niejako wewnętrzna „przestrzeń życiowa” człowieka, wyniesiona do nadprzyrodzonego życia Bożego. Człowiek żyje w Bogu i z Boga: żyje „według Ducha” i dąży do tego, czego chce Duch.
Każdy ochrzczony człowiek, mniej lub bardziej świadomy, mniej lub bardziej grzeszny, głęboko wierzący czy też całkowicie zatopiony w świecie i jego homocentrycznym obliczu jest żywą i realną świątynią Ducha Świętego. Trzecia Boskich Osób jest bardzo subtelna w działaniu, jednak posiada Bożą wszechmoc, jedyne co jest potrzebne aby każdego z nas ta niewyobrażalna siła wspomagała w dążeniu do realizacji naszego ziemskiego powołania, jest otwarcie się na jego łaskę. To w szybkim tempie przyczyni się do umocnienia naszej wiary i postępowania w uświęcaniu nie tylko swojego wnętrza ale też wszystkich których spotykamy. Bóg nie ma granic, jego łaska jeżeli nie stawia jej człowiek przeszkód przelewa się wartkim potokiem i ożywia to co martwe, naprawia to co zniszczone, przywraca nadzieję, dodaje sił i pomnaża miłość, nie tą ludzką ale tą prawdziwą opartą na tym co o Miłości mówi Pismo Święte.
Niniejsza lektura pokazuje jak Dary Ducha Świętego przenikają i jak mogą cudownie oddziaływać na naszą codzienność i wypełniać ją.
„Spocznie na Nim Duch PANA; Duch mądrości i rozumu, Duch rady i mocy, Duch poznania i bojaźni PANA. W tej bojaźni PANA będzie się rozsmakowywał! Sądzić On będzie nie według tego, co widoczne dla oczu, rozstrzygać nie według tego, co słyszalne dla uszu.” (Izajasza 11:2-3)
Autor dzieli dary w sposób nie katechizmowy, lecz na dwie kategorie które rzecz jasna łączą się i przenikają wzajemnie. W pierwszej grupie autor umieścił dary takie jak dar mądrości, rozumu i umiejętności. Grupa ta odnosi się według niego do kontemplacji. Druga natomiast związana jest z konkretnym działaniem w naszym życiu i są to dary: rady, pobożności, męstwa i bojaźni Bożej. Każdemu spośród wymienionych siedmiu darów autor poświęca krótki podrozdział. Nie ogranicza się jedynie do teoretycznych rozważań na ich temat ale i do rad praktycznych, bardzo ciekawy jest rozdział kończący tą niegrubą publikację praktyczne wnioski.
W darach przynależnych pierwszej grupie autor uwidacznia ich najważniejsze cechy: zdolność do sądzenia o Bogu i sprawach do Niego się odnoszących (dar mądrości), łatwość pojęcia i przyjęcia Bożych spraw oraz pewność dotycząca prawd wiary (dar rozumu), pobudzenie do miłowania stworzeń dla Stwórcy (dar umiejętności). Wszystkie powyższe dary, stanowiąc nadzwyczajną pomoc w życiu duchowym człowieka, łączą się z darami wspomagającymi działanie Bożej miłości. W tych z kolei Joseph Schrijvers dostrzega rolę Trzeciej Osoby Trójcy Świętej, która uzdalnia człowieka do łączenia życia modlitewnego z życiem praktycznym (dar rady), pobudza go do oddawania Bogu czci i chwały (dar pobożności) oraz znoszenia cierpień i prześladowań z wytrwałością (dar męstwa), a także pobudza ludzką duszę do unikania tego wszystkiego, co obraża Boga (dar bojaźni Bożej).
Jaka jest natura darów Ducha Świętego? Dary Ducha Świętego to sprawności doskonalące człowieka w chętnym podążaniu za natchnieniem Ducha Świętego. Te sprawności bądź uzdolnienia to w istocie przymioty, które człowiek otrzymuje wraz z łaską uświęcającą. Służą przede wszystkim temu, żeby człowieka czynić otwartym na Boże poruszenia i uległym Jego natchnieniom, czyli żeby uzdolnić go do wykonywania bez przeszkód poleceń, które wydaje mu Duch Święty .
To taka klasyczna, teologiczno - duchowa publikacja ,jednak napisana w sposób jasny, przystępny i zrozumiały. Autor nie tłumaczy wszystkiego tego co nazbyt oczywiste, tego, że Duch Boży istotnie działa w naszej duszy i jak jego dary pozwalają nam dotrzeć do naszego ostatecznego celu. Skupia się w znaczącej mierze na tym by za pomocą cennych rad wskazówek otworzyć swój rozum i serce. Bo tylko tak przysposobionym umysłom Duch Boży objawia swoje tajemnice.
Autor odwołuje się do myśli teologicznej Tomasza z Akwinu oraz duchowości karmelitańskiej nie ma natomiast żadnych nawiązań do słów Nowego Testamentu lub konkretniej pisząc słów samego Jezusa Chrystusa i tego mi tu zabrakło. Jednak mimo iż książka jest krótka i czyta się ją szybko, to jest bardzo treściwa, godna polecenia ale wymaga też skupienia i ciszy. Zdecydowanie potrzebne jest zaangażowanie myśli i trzeba mieć to na uwadze sięgając po tą pozycję czytelniczą.
0 komentarze
Uwaga: tylko uczestnik tego bloga może przesyłać komentarze.