To, że na blogu jest głównie literatura dziecięca wynika z faktu, że ja na własną lekturę mam mało czasu, nie mniej jednak dzień bez choć jednego rozdziału to dla mnie dzień stracony. Więc czytam, czytam mało, zdecydowanie za mało (chyba, że brać pod uwagę książkę o przepisach ruchu drogowego) ale tą książkę połknęłam w tydzień. Zarwałam przez nią tylko jedną noc więc źle nie jest, na więcej nie miałam siły. 

Bardzo chciałam poznać ks. Jana, może nie osobiście ale poprzez jego własne słowa. Dużo słyszałam, czytam, wiedziałam, że ten człowiek "dobrze mówi". Lubie słuchać księży, nie może nie koniecznie księży ale ludzi którzy dobrze mówią. Dobrze to nie znaczy po mojej myśli, dobrze to znaczy tak, że skłaniają mnie do zastanowienia się nad własnym życiem. Nie narzucają ale dają takiego kopa, nie pozwalają spać w nocy, a do wniosków dochodzę sama. Lubię ludzi charyzmatycznych, zwłaszcza w kwestiach wiary, ale nie takich którzy porywają za sobą, którzy porywają tłumy aby szły za nimi, tylko takich którzy porywają tłumy aby szły za Jezusem !

Tak się złożyło, że nie zdążyłam ks. Jana posłuchać ani poczytać jego kazań, nim zmarł. Książka dotarła już po jego śmierci. Teraz ks.Jan jest wszędzie, teraz jego słowa wysłuchuje się samoistnie, bo na facebooku same do mnie przychodzą. Jednak są to wybrane fragmenty, urywki, strzępki wypowiedzi. Natomiast książka to zupełnie inna bajka. A w zasadzie to wcale nie bajka, to opowieść o życiu i śmierci.

Nie czytałam dwóch poprzednich książek ks. Jana, ale za to teraz jestem pewna, że to ulegnie zmianie jeszcze tej jesieni kiedy tylko dorwę nieco więcej czasu. Wybrałam książkę ostatnią ze względu na przypisek "nieco poważniej niż zwykle", jak już czytać to od najcięższego, na lekkości przyjdzie jeszcze czas. 

Grunt pod nogami to zbiór kazań ks. Kaczkowskiego przelanych na papier. Jak czyta się kazania, (czyta nie słucha) wyśmienicie. Dlaczego ?

Bo można się zatrzymać w dowolnym momencie, przeczytać raz jeszcze, odłożyć książkę i pomyśleć.

Dlaczego dobrze się czyta te konkretne kazania, hmm... Myślę, że przyczyn jest kilka. Lekkość mowy i wymowy autora, jego bezpośredniość i nie owijanie w bawełnę, aż w końcu wiarygodność. Co zapewnia mu tą wiarygodność, co sprawia, że każdy z nas wie, że ten człowiek nie pisze bajek? Myślę, że to choroba z jaką przyszło się autorowi tej książki zmierzyć. Bo to ona sprawia, że musimy mu uwierzyć, ten człowiek nie fantazjuje o cierpieniu, o bólu, o lęku, o samotności o walce, o pogodzeniu się z losem, o zbliżającej się śmierci, on to czyni. To sprawa numer jeden, druga kwestia jest taka iż ks. Jan był dyrektorem i załozycielem Puckiego Hospicjum. Na co dzień był z ludźmi aż po kres ich dni, pomagał im być, pomagał im odejść, wspierał również ich bliskim którzy to cierpienie z pacjentami dzielą. 

Książka to kazania ale nie tylko, znajdziecie tu także bardzo ważne i odnoszące się do tematyki lektury  fragmenty Ewangelii: o wierności, odwadze, uczciwości, sumieniu, dobroci, miłości do drugiego człowieka. Fragmenty Pisma Świętego które dodawały ks. Janowi mocy.

Książka nie jest łatwa, choć czyta się ją lekko. Książka nie jest łatwa bo temat do przyjemnych nie należy. A my młodzi, zdrowi w pełni szczęścia nie chcemy myśleć o tym co jest gdzieś tam ale nas nie dotyczy. Lepiej przecież odwrócić wzrok bo jeszcze ściągniemy na siebie jakieś nieszczęście. Jednak tak się składa, że nie jesteśmy nadludźmi i prędzej czy później choroba, śmierci dotknie i nas, naszych bliskich, wtedy przyjdzie nam to przeżywać i przyjdzie czas na przemyślenia. Jesteśmy twardzi i nieugięci aż do pierwszej czasem drugiej porażki a potem załamujemy ręce przy okazji trując otoczenie. A grunt pod naszymi nogami musi być stabilny, nie grząski, nie sypki, stabilny i niezniszczalny...

Zaczynamy czytać książkę i widzimy te słowa „Dziękuję ci, mój raku, że wyzwoliłeś mnie z wielu strachów”. Kiedy nie mamy już wiele do stracenia, bo cóż jest ważniejszego tu w naszym ziemskim bycie niż życie, wtedy przewartościowane zostaje całe nasze jestestwo . Zresztą nie trzeba zaraz raka, wystarczy kiedy dziecko łapie gorączka 40 stopni, świat się zatrzymuje, przestają liczyć się pierdoły, ważne jest tu i teraz, jedyny nasz strach to obawa o zdrowie najbliższej osoby. Możemy oczywiście hipotetycznie zadać sobie pytanie co byśmy zrobili gdyby się okazało, że dokładnie wiemy ile przed nami życia, że dajmy na to mamy czas do środy. Jednak nasza psychika nie pozwoli nam potraktować takiego pytania na serio, w końcu przypadki chodzą po ludziach, ale nas omijają wielkim łukiem. 

Nie chcę wchodzić tu w kwestie religijne, to zrobi najlepiej sam ks. Jan. Książka nie wymaga polecania, wystarczy sama osoba autora. Jednak ostrzegam, ks. Jan Kaczkowski sprawdzi na jakim gruncie stają Wasze nogi ? Ksiądz stale skłania do zadawania sobie pytania "a ja?", "jak to jest ze mną?".

Fani autoironii i humoru księdza Janka nie będą zawiedzeni, mimo powagi, na dobry humor nie zabrakło miejsca. I choć wiem, że książka z racji powołania samego autora jest książka w której czuć Boga, posiada wymiar uniwersalny, nawet zadeklarowany ateista znajdzie tu przesłanie dla siebie.

Uwaga. Kupując tą książkę wspieracie hospicjum założone przez ks. Jana. 

 Hospicjum można też wesprzeć bezpośrednio, przelewem, każda złotówka ma znaczenie.

Puckie Hospicjum pw. Św. O. Pio

Puckie Hospicjum pw. św. Ojca Pio

84-100 Puck, ul. Dziedzictwa Jana Pawła II 12

Bank Spółdzielczy w Krokowej

30 8349 0002 0004 6633 2000 0010

Bank Spółdzielczy w Pucku

38 8348 0003 0000 0017 2404 0001

„Grunt pod nogami”
Autor: Jan Kaczkowski
Wydawnictwo Wam
Oprawa: Twarda
Rok wydania: 2016
Ilość stron: 232
Podtytuł: Ksiądz Jan Kaczkowski nieco poważniej niż zwykle
Wymiary: 15.0x21.0x2 cm