Ziuzia, Mucha, Puszek, Kika, Ciamajada no i ktoś jeszcze, Fistaszek. Brzmi nieźle co ? 

I zapewne nie macie pojęcia o co w pierwszym zdaniu chodzi ani też dlaczego dom głównej bohaterki stanął na głowie ! Otóż ja i Wojtko też nie mieliśmy bladego pojęcia, nie to co fani Ziuzi którzy w fabułę są już wkręceni od dawna gdyż, ta książka jest trzecią już częścią przygód tej obecnie 6 letniej bohaterki. 

Otóż wymieniane w pierwszym zdaniu słowa to nazwy jakimi określani w książce są bohaterowie czyli rodzina Ziuzi. Puszek jest tatą, Mucha mamą, Kika starszą siostrą, Ciamajda starym i niezbyt ruchliwym psiakiem no a Fistaszek, no cóż on jest winowajcą tego całego zamieszania, jakie niewątpliwie panuje w książce. Otóż Fistaszek a właściwie Stanisław jest młodszym bratem Zuzinki. I wszystko zaczyna się robić jasne jak słonko. No bo któż na całym świecie potrafi bardziej wywrócić dom do góry nogami, ba cały wszechświat niż małe nowo narodzone dziecko. Mój świat doznał tych wywrotów i przewrotów dwa razy ale zdecydowanie silniej zadrżał w posadach świat Wojeciecha, kiedy po 2,5 roku egzystowania przestał być jedynakiem. Kolejne podejście do tematu będzie szokiem dla Ali, choć znów będzie inaczej bo różnica wiekowa będzie większa. 

Książka ta bardzo fajnie pokazuje co dzieje się albo raczej jak wszystko się zmienia, kiedy pojawia się nowy członek rodziny. Jest to jedna z fajniejszych pozycji jakie przeczytałam w tym temacie, choć 3 lata temu byłaby i tak zbędna gdyż zdecydowanie nie jest to książka dla całkiem małych dzieci. Minimalny określany wiek to 5+ i zgadzam się z tym w zupełności. Bardzo się cieszę, że trafiła ona do nas bo kiedy Wojtko stanie się po raz kolejny starszym bratem będzie mógł znaleźć w Ziuzi z pewnością bratnią duszę. 

Jesteśmy z Wojciechem szalenie ciekawi wcześniejszych Ziuziowych perypetii. Każdy ma ku temu swoje powody, ja bo książka naszpikowana jest cudownymi wartościami i bardzo idącymi wedle mojej myśli przesłankami, wplecionymi tak niewinnie i niemalże niedostrzegalnie dla dziecka w treść, że aż przyjemnie się słucha. A pozytywne treści sączą się do dziecięcych serduszek mimochodem i pozostają na dłużej.
Wojtek z kolei jest zachwycony Ziuzią, sama w sobie. Jej fantazją, jej nie owijaniem w bawełnę, jej wrażliwością, jej nie idealnością. Tak bo któż chce słuchać o bohaterach idealnych - nikt ! No a już bynajmniej nie mój 5 latek. On potrzebuje bohatera z krwi i kości, płeć może nawet pominąć ale bohater musi mieć problemy, musi się nudzić, złościć czasem wściekać choćby i bez powodu, musi mieć przemyślenia i uczucia, nie tylko słodkie i pozytywne.