Powiem Wam, że odkąd pierwszy tytuł z serii Pomocne Elfy Wydawnictwa Promic, wpadł w nasze ręce, a lektur przybywa i przybywa. Zawsze się zastanawiam, czy jest jeszcze jakaś kwestia którą warto poruszyć i co będzie kolejnym omawianym zagadnieniem. A przy każdej kolejnej publikacji, otwieram szeroko oczy ze zdumienia, bo znów okazuje się to strzał w dziesiątkę. Tematy zawsze są niezwykle istotne, takie o których trzeba rozmawiać albo chociaż czytać, jeżeli rozmowa jest zbyt trudna dla dziecka a i tak się zdążyć może. Ja mam jeszcze bardzo małe dzieci, więc te problemy choć gdzieś tam już się pojawiają, są na razie łatwe do rozwikłania. Zapewne w późniejszych latach już nie będzie tak lekko. Jednak bez względu na wiek, jeżeli macie w domu dziecko w szkole podstawowej bardzo polecam te książeczki. Są u nas bardzo często czytane, często wybierane tak do lektury wieczornej jak i do tej samodzielnej. Napisane językiem który traktuje młodego czytelnika poważnie a za razem jest prosty, zrozumiały i odnosi się do znanych chyba każdemu uczniowi sytuacji z życia codziennego. Każdy odnajdzie tu cząstkę lub spory kawałek samego siebie. 

Z pewnością nawet jeżeli opisane sceny, nie będą żywcem wyjęte z życia dziecka, to gdzieś tam się o nie się otrą, poruszą serce i przywołują wspomnienia, refleksje i sytuacje które zostały zaszufladkowane głęboko i nikomu nie wyjawione a kują niczym cierń. 

Presja rówieśników to temat rzeka, temat niezwykle potrzebny i bardzo trudny za razem. 

Każde dziecko czy to w wieku lat 8, 12 czy 19 (choć to już w teorii dorosły człowiek) szuka akceptacji nie tylko wewnątrz rodziny a nawet często dużo mocniej wśród kolegów z klasy, dzieci w rodzinie, wszystkich tych równych mu wiekiem, którzy są blisko i na których zdaniu i byciu lubianym mu zależy. Presji nie da się uniknąć, ale należy jak najwięcej o niej rozmawiać, tłumaczyć i jeżeli chodzi o nas dorosłych obserwować. W jakiś magiczny sposób musimy uświadomić dzieciom kim są prawdziwi przyjaciele, dlaczego nie muszą robić tego czego nie chcą lub czego im zakazuje wewnętrzny głos serca. Dlaczego nie muszą dopasowywać się na siłę do nikogo, bo różnorodność jest fajna i to, że nie robią tego czy owego, nie powinno ich wykluczać z grona czy z zabawy. 

I choć życie jest życiem i pisze własne scenariusze to takie lektury jak ta, dają do myślenia i pokazują, że trzeba wielkiej wewnętrznej siły, że trzeba być jak skała nie jak plastelina. 

Z biegiem czasu nikt nie zechce mieć za prawdziwego przyjaciela kogoś, kto dopasowuje się do każdej napotkanej osoby. Kto tańczy tak jak mu zagrają lub leci tam gdzie wiatr zawieje. 

W prawdziwym przyjacielu szukamy wsparcia, szczerości, stałości.