Jakieś dwa lata temu odkryłam, że uważając się za osobę wierzącą i praktykującą, nie byłam nawet namiastką tego wyobrażenia jakie o sobie miałam. Otworzyłam oczy, otworzyłam umysł i do dziś z całych sił walczę o to aby otworzyć też serce, nie uchylić a otworzyć na oścież, bezwarunkowo i bez adnotacji "ale, ale, ale". Zaczęłam od różańca, potem sięgnęłam po Pismo Święte, zgłębiłam na ile było to możliwe wielkie dzieła świętych i doktorów kościoła, choć tak naprawdę jestem na samym początku tej drogi. Zrozumiałam, że modlitwa to nie jest paciorek w przelocie i Msza w niedziele oraz święta. Pojęłam nagle, że człowiek jest zobligowany do życia w świętości i stania bez ustanku w obliczu Boga. To niesamowite jak Bóg w jednej chwili potrafi zrzucić człowiekowi zasłony z oczu duszy. I to czego słuchało się jednym uchem a wypuszczało drugim każdego pierwszego dnia tygodnia nagle staje się czymś tak oczywistym, tak bliskim i tak niezwykłym, że człowiek z minuty na minutę odkrywa, że teraz już nikt i nic nie jest w stanie mu wmówić że Bóg to mitologia, przeżytek czy moherowy beret bo ty Boga masz już w sercu i nie masz co do tego najmniejszej wątpliwości, nie musisz o tym czytać, wierzyć na siłę. Wszystko staje się takie proste, nie ma już mowy o zapomnianym wieczorem paciorku, bo Bóg wypełnia cię zawsze wszędzie i bezustannie, modlitwa jest jak oddech nie trzeba o niej pamiętać. Czytając liczne życiorysy, albo wstępy do dzieł takich osób jak Teresa od Dzieciątka, Teresa z Avila czy też słuchając dziesiątków audiobooków odkryłam, że poza Biblią bez której wszystkie te osoby nie potrafiły i nie mogłyby być, tym kim były, łączyło jeszcze jedno dzieło literackie "Żywoty Świętych Pańskich". Czytane od kołyski, dzieło które kształtowało ich młode i chłonne umysły, zachwycało i wzywało do szlachetności, kształtowania cnót i  praktykowania ascezy. I jakkolwiek nie ułożyłoby się ich przyszłe życie, ilekroć nie upadali, czasem i z łoskotem, były takie dwa skrzydła które zawsze ich unosiły prędzej czy później ku Stwórcy i pozwalały wrócić na właściwy tor. Żywe słowo Boga i Żywoty Świętych którzy pokrzepiali, umacniali i uświadamiali, że człowiek jest tylko człowiekiem ale z Bożą mocą i żyjąc zgodnie z Wolą nie ma rzeczy niemożliwych. 

Już od bardzo dawna marzyłam aby ta książka, która była w domach tak wielu naszych Świętych, tych znanych i tych których poznany dopiero po śmierci, znalazła się również w moim domu. 

I kiedy ta księga już jest z nami, dokładnie ta sprzed lat, która towarzyszyła tym Bożym ludziom, to mam poczucie, że Święci są wśród nas jeszcze bliżej i mocniej. Zupełnie tak jakbym ich  świadomie zaprosiła w swoje progi. 

I choć jest to nowe wydanie, to jednak duch tej publikacji pozostał niezmienny, nawet czcionka, ryciny, papier oddają ducha pierwotnych wydań.

  Każdy z nas jest powołany do świętości, czy chcemy, czy też nie. Czy sobie z tego zdajemy sprawę czy wręcz przeciwnie.