Dawno już u nas nie gościły Pomocne Elfy, a to seria którą bardzo lubią nasze dzieci a ja ogromnie sobie cenię. Niezwykle prosta, empatyczna i poruszająca tematy istotne w życiu, nie tylko dzieci.
Dziś nowy tytuł, który mi samej uświadomił jak rzadko okazuję wdzięczność bliskim, znajomym obcym i Bogu. Tytuł zachęca czytelnika do zrobienia z dziękowania, czegoś w rodzaju nawyku, wykonywanego niemalże z automatu. Bowiem kiedy spływa na nas wdzięczność i wypełnia nas, ciężko być złym czy smutnym. Wdzięczność nie tylko sprawia przyjemność osobie której dziękujemy ale wlewa w serce osoby dziękującej ciepło, miłość i pokój.

Oczywiście są rzeczy za które dziękuje się zupełnie odruchowo, jak prezenty urodzinowe.
Jednak są i takie o których nie myślimy, traktując je jako oczywistą oczywistość. Dla przykładu kiedy ktoś gotuje obiad, przeważnie nikt mu za to nie dziękuje, a ile radości w sercu i cudownej atmosfery wniosłoby takie podziękowanie, we wspólny posiłek.

Książka naprawdę daje do myślenia, nie zapominając też o rzeczach za które dziękuje się trudno.

Jak za nowego szczeniaczka który w pierwszej chwili jest cudowną rzeczą i wdzięczność przychodzi spontanicznie. Jednak kiedy karmienie go, spacery, nawet w brzydka pogodę, sprzątanie za pupilem i uciążliwe szczekanie nawet w środku nocy, dają się we znaki, nie jest już tak łatwo dziękować.

W takich chwilach wdzięczność jest nie tyle przypływem radości ale naszą świadomą decyzją, kiedy odkrywamy jak wiele zawdzięczamy innym i Stwórcy.

Pomocne elfy na wszystko znajdą sposób.

Podpowiedzą dzieciom i rodzicom, o co z tą wdzięcznością chodzi.