To, że na blogu jest głównie literatura dziecięca wynika z faktu, że ja na własną lekturę mam mało czasu, nie mniej jednak dzień bez choć jednego rozdziału to dla mnie dzień stracony. Więc czytam, czytam mało, zdecydowanie za mało (chyba, że brać pod uwagę książkę o przepisach ruchu drogowego) ale tą książkę połknęłam w tydzień. Zarwałam przez nią tylko jedną noc więc źle nie jest, na więcej nie miałam siły. 

Bardzo chciałam poznać ks. Jana, może nie osobiście ale poprzez jego własne słowa. Dużo słyszałam, czytam, wiedziałam, że ten człowiek "dobrze mówi". Lubie słuchać księży, nie może nie koniecznie księży ale ludzi którzy dobrze mówią. Dobrze to nie znaczy po mojej myśli, dobrze to znaczy tak, że skłaniają mnie do zastanowienia się nad własnym życiem. Nie narzucają ale dają takiego kopa, nie pozwalają spać w nocy, a do wniosków dochodzę sama. Lubię ludzi charyzmatycznych, zwłaszcza w kwestiach wiary, ale nie takich którzy porywają za sobą, którzy porywają tłumy aby szły za nimi, tylko takich którzy porywają tłumy aby szły za Jezusem !

Tak się złożyło, że nie zdążyłam ks. Jana posłuchać ani poczytać jego kazań, nim zmarł. Książka dotarła już po jego śmierci. Teraz ks.Jan jest wszędzie, teraz jego słowa wysłuchuje się samoistnie, bo na facebooku same do mnie przychodzą. Jednak są to wybrane fragmenty, urywki, strzępki wypowiedzi. Natomiast książka to zupełnie inna bajka. A w zasadzie to wcale nie bajka, to opowieść o życiu i śmierci.