Dysleksja rozwojowa, czyli specyficzne trudności w nauce czytania i pisania, zaburzenie manifestujące się trudnościami w nauce czytania i pisania przy stosowaniu standardowych metod nauczania i inteligencji na poziomie co najmniej przeciętnym oraz sprzyjających warunkach społeczno-kulturowych. Dysleksja jest jedną z najbardziej uznanych przyczyn zaburzenia czytania, jednak nie wszystkie zaburzenia czytania są związane z dysleksją.

Nauka czytania takich dzieci to droga długa i mozolna, wiem coś o tym bo kiedy byłam mała dziewczynką w najbliższym otoczeniu, bliska mi osoba zmagała się z tym zaburzeniem na co dzień. Wiem jak wielkim wysiłkiem było opanowanie zarówno czytania jak i pisania a także rozumienia czytanych tekstów. Dlatego po trosze z ciekawości, a po trosze z obawy, postanowiłam nauczyć swoje dzieci czytania zanim będzie ono wymagane. Chcąc dać im czas na opanowanie tej sztuki na spokojnie, bez przymusu, bez nacisku - bo gdyby dysleksja została wykryta w klasie pierwszej mogłoby być już za późno. 

Ja wybrałam zupełnie inną metodę niż ta reprezentowana przez dziś prezentowany elementarz, jednak z wielką ciekawością wzięłam w ręce ten właśnie tytuł. Nie planuję zmieniania metody nauczania, zresztą mój starszak jest już na etapie czytania a nie wdrażania w ten świat. Jednak bez dwóch zdań książka nie leży na półce bowiem, czytanki w niej zawarte są tak dobrane do zainteresowań mojego Wojtka, tak ciekawe i na tyle krótkie iż jest to obecnie lektura po którą najchętniej sięga, kiedy siadamy do codziennej dawki czytelniczej. 

Co jako pierwsze rzuciło mi się w oczy to niezwykła przejrzystość, czytelność i totalny brak chaosu w tej książce. Jasne tło, czarne litery, odpowiednia czcionka, ilustracje bardzo stonowane i wyważone kolorystycznie. Wszystko poukładane i stworzone wedle stałego schematu. Myślę, że ten brak zagmatwania w dysleksji jest niezwykle ważny, dlatego taki nasisk położono na tą właśnie stronę. 

Nie ma tu żadnego nadmiaru kolorów, obrazów, tekstu czy poleceń. Elementarz jest bardzo przyjemny w odbiorze i czyta się go z wielką przyjemnością, przegląda również. 

Dobrze dobrana czcionka, wielkość liter oraz odstępy pomiędzy wersami, mój czytający 5 latek odnalazł się w elementarzu celująco - a jest typem wymagającym. 

Specjalna i zarazem przyjazna konstrukcja oraz forma elementarza pomagają skupić się dziecku na konkretnym zagadnieniu. Zalecany schemat wprowadzenia dziecka w świat czytelnictwa jest taki: litery, sylaby, słowa, krótkie kilku zdaniowe ciekawostki ze świata zwierząt oraz ludzi. 

Wprowadzenie każdej literki to jej duży znak graficzny w wersji dużej jak i małej. Na drugiej ze stron rozkładówki, mamy wyrazy wraz z małymi ilustracjami do każdego ze słów. Tu dziecko będzie ćwiczyć słuch fenomowy wyszukując danej literki w wyrazach. Przy okazji można się na początku wspomagać wzrokiem, wyszukując w wyrazach danej literki śledząc słowa wzrokowo. Na odwrocie znajdziemy również na całej rozkładówce krótki tekst wraz z zabawną ilustracją w którym dziecko również będzie wyszukiwało danej literki a bardziej wprawiony młody czytelnik będzie czerpał ogromną satysfakcję z czytania tak profesjonalnych, arcyciekawych i mądrych tekstów, faktów, anegdot. Teksty są bardzo atrakcyjne i na tyle krótkie, że nie zniechęcają. I choć może jestem mamą dziecka które już jest na końcu drogi elementarzowej to szczerze i z ręką na serduchu powiem, że jeszcze nie trafiłam na tak dobrze przemyślane teksty. Po pierwsze doskonała tematyka. Po drugie całość każdej czytanki jest na tyle krótka, że nie przytłacza i nie frustruje. Co więcej ponieważ całościowy tekst na dany temat jest rozłożony na dwie strony, śmiało również dziecko może sobie podzielić dana czytankę na dwa razy, nie musi brnąć przez całość jeżeli nie czuje się na siłach. Po trzecie czytanki zawierają wszystkie litery polskiego alfabetu w tym dwuznaki i zmiękczenia. Po czwarte, wreszcie każde zdanie ma sens. Nie jest tak jak w niektórych czytanych przez nas książkach czy czytankach dla dzieci się uczących, że Wojtko czyta, czyta końca nie widać a sensu brak. Owszem kiedy czytam go ja ewidentnie istnieje ale nie dla dziecka które dopiero składa sylaby i ów sens musi wyciągać i czuć na bieżąco a nie dopiero po przeczytaniu całości. 

Naprawdę to pierwsza książka która nie wysuwa mylnego wniosku, że im więcej literek dziecko zna tym dłuższe powinny być teksty. Wojtuś zna wszelkie literki i ich połączenia a jednak widząc zbyt dużą ilośc tekstu z góry jest niechętny i targuje się zemną ile zdań będzie czytał. Tymczasem tu nie ma nadmiaru. Kiedy dziecko rozwinie umiejętności może czytać i trzy czytanki na raz, ale ten czytelnik który się męczy po kilku zdaniach nie jest odgórnie dyskredytowany, za co serdecznie dziękuję autorce. Możecie powiedzieć, że w końcu bez względu na ilość tekstu można zakończyć po kilku zdaniach. No można jednak dziecko odczówa brak satyasfakcji bo nie podołało całości, w tej ksiązce niegdy jeszcze się to nie zdażyło.

Kreślenie leniwych ósemek, pisanie palcem po plecach lub wyobrażanie sobie muchy chodzącej po wyimaginowanych kratkach to relaks i odskocznia a dla dziecka nowa fascynująca forma spędzania czasu z rodzicem. 

Autorka Agnieszka Łubkowska jest specjalistką w pracy z osobami z dysleksją, nadpobudliwością, czy dyskalkulią. A więc Elementarz został opracowany przez osobę na co dzień pracująca z dziećmi które mają problemy z nauką czytani. Solidne źródło wiedzy i pomocna dłoń wyciągnięta do zagubionych rodziców. Cenne są też wszelkie uwagi kierowane do dorosłych które pozwolą lepiej i pełniej zrozumieć dzieci a także wykorzystać ów elementarz do potrzeb danego dziecka.

Elementarz dla dzieci z dysleksją
autorka: Agnieszka Łubkowska
forma wydania: książka papierowa
oprawa: twarda
ilustrator: Joanna Kłos
rok wydania: 2016
liczba stron: 208
format: 220 x 200 mm
przedział wiekowy: 0-10