Emil nader często w tym opowiadaniu trafia do słynnej stolarni, w której zawsze siedzi za karę kiedy coś spsoci. Za każdym razem gdy tam trafia struga tam drewnianego ludzika. Ten dzień jest dla Emila wyjątkowo owocny pechowy. Spędza go bowiem od świtu do zmierzchu i to w nocnej koszuli w stolarni i struga aż trzy drewniane figurki. I pech chciał, że na 100 ludka chciał zrobić Jubileusz i zaprosić Alberta jednak teraz gdy siedzi tu i go struga Albert siedzi z Liną i ani mysli o spędzaniu tego doniosłego momentu z Emilem. 

Chłopiec czyje się opuszczony, samotny i rozżalony, postanawia już nigdy w życiu nie wyjść ze stolarni...

Wojtuś uwielbia Emila a ja mam podejrzenie, że to z powodu tych psot, choć mój prywatny Emil nie psoci tak mocno jak ten książkowy, to jednak wiele mają ze sobą wspólnego. Swój do swego ciągnie. Nawet młodsza siostrę obaj mają. To co bardzo pociesza to fakt iż Emil był dobrym uczniem i wyrósł na dobrego poważanego człowieka, bardzo bym chciala aby mój psotnik też tak wspaniale skończył. 

Zresztą wcale nie uważam aby Emil był złośliwym czy krnąbrnym dzieckiem, według mnie jest wspaniałym chłopcem z wielką energią, apetytem na życie i przygodę, oraz jeszcze większym dobrodusznym serduszkiem a to przecież wspaniałe cechy. 

Co ciekawe Emil wciągną w lekturę nie tylko Wojtusia ale i naszego tatusia i tak się składa, że ten nieliczny z razów ja również miałam okazję być słuchaczem książki. Oby jak najczęściej, bardzo fajne uczucie, wyciągnąć się zamknąć oczy i słuchać.

Opowiadanie które dziś opisuję to jeden dzień z życia Emila opublikowany w książce "Ach ten Emil". I nie jest to dokładnie to samo opowiadanie bo choć ogólna historia jest ta sama to ta jest bogatsza w szczegóły, barwniejsza i dłuższa. Jako osobne opowiadanie oferuje czytelnikowi dużo więcej wrażeń i jest pełniejsze. Doskonale się ją czyta jako lekturę, bez związku z resztą książki, choć jak już powiedziałam ciężko się z nią rozstać i na niej poprzestać. Dlatego też jestem pewna że to nie ostatnie z krótkich opowiadań w naszym domu a i na tych jednowątkowych historyjkach się nie skończy nasza przyjaźń z niesfornym gagatkiem z Smalandii. 

Ilustracje znane z pełnego wydania są tu nadal tradycyjne, jednak co nadalo im jeszcze życia, wypełnione barwą. Bardzo fajny zabieg. Choć czarno biiałe szkice też mają swój urok. Niezwykle zabawne ilustracje stworzył Björn Berg, którego do stworzenia wizerunku Emila wybrała sama Astrid Lindgren.

Emil i ciasto na kluski

 tłumaczenie:Anna Węgleńska

wiek 3+

format 27 x 21 cm

oprawa twarda

liczba stron 32 

A Wy znacie Emila ?

Lubicie go tak jak my ?

A może macie innych ulubionych bohaterów Astrid ?