Wycinanki, coś zupełnie innego niż kolorowanie i pisanie szlaczków, a jednak ma duży wpływ na kontrolę nad ręką. Wyrabianie precyzyjnej sprawności manualnej i koordynacji wzrokowo-ruchowej jest bazą nad którą musimy pracować od najmłodszych lat. Jedną z umiejętności, jaką musi posiąść dziecko przygotowujące się do nauki pisania, jest wycinanie. 

Podstawą są nożyczki, zakończone na okrągło ale zdecydowanie ostre. Tępymi nie ustrzeżenie dziecka przed urazem tylko zniechęcicie na dobre. Wiem, bo Wojtuś w domu ciął chętnie a w przedszkolu sobie nie radził, nie miał swoich nożyczek a te które były na stanie były totalnie stępione, nawet ja miałam problemy.

 My mamy TAKIE tylko dla praworęcznych, są z nami już rok i bardzo sobie je chwalę.

To, co nam dorosłym wydaje się takie proste, wymaga od dziecka sporo wysiłku, aby ostatecznie opanować otwieranie i zamykanie nożyczek wraz z przesuwaniem ich do przodu przy jednoczesnym zaangażowaniu drugiej ręki, która trzyma i obraca papier. 

My nad wycinaniem pracujemy obecnie z Alusią, może przygotuję wkrótce jakieś proste materiały na początek. Wojtuś natomiast to już wyższa szkoła jazdy. Przede wszystkim lubi wycinać i robi to często, jeszcze nie super precyzyjnie ale trening czyni mistrza. 

Dziś na tapecie wycinanki, składanki, sklejanki. Takie których bardzo mi brakowało w domu. 

Bo ciężko na trzy cztery coś ciekawego do wycinania, zwłaszcza gdy chętnych jest dwoje a jedno wymaga dużej uwagi. Jasne można tworzyć kreatywnie ale nie zawsze, poza tym takie barwne wycinanki są bardzo ciekawe, dziecko bardzo chętnie próbuje wycinać nawet trudne wzory.

Misiowe składanki

Autor: Ewa Zielińska

format: 20,5 x 29,50 cm

stron 32

oprawa: miękka

Pamiętacie kultowe czasopismo "MIŚ" - ja nie, nie wiem jak to możliwe bo miesięcznik ukazywał się aż do 2010, nie wiem jak mogło mi to umknąć i tym bardziej się cieszę, że natknęłam się na Misiowe Składanki.

Nigdy "Misia" nie widziałam, choć być może tylko nie zdaję sobie z tego sprawy, bo wycinanki zawarte w tej książeczce są mi dziwnie znajome. Przywodzą mi na myśl czasy dzieciństwa, nostalgiczne obrazy które autorka Ewa Zielińska zebrała w jednym zeszycie. Te ilustracje właściwie mnie zachęciły do sięgnięcia po tą pozycję. Lubie wracać z dziećmi do tego co sama znam z dawien dawna. Zestaw form do wycięcia i złożenia, ubieranki, misie na saneczkach i żaglówce, modele misiów ruchomych, klocki kostki z misiem, teczka z misiem, a także kaczuszki, ptaszki, rybki i kwiatki - stare dobre wzory, których nie sposób nie polubić. Ta książeczka to prawdziwy old-school!

Do zabawy potrzebujecie jedynie nożyczek, kleju, chętnego wycinacza i opcjonalnie rodzica który będzie snuł opowieści sprzed lat... 

Szablony są grube, na tyle aby zabawki były solidne (na ile to możliwe) i nie rozpadały się od dotknięcia, natomiast grubość papieru nie sprawia trudności w wycinaniu. Ciekawa choć już niedzisiejsza grafika, da dzieciom coś innego a rodzicom pozwoli z sentymentem patrzyć na swoje tnące i klejące pociechy. Naprawdę piękny to widok. Piękny widok, super zabawa a rączki pracują i pracują :)

Papieroplastyka w szkole i w domu

Autor: Elżbieta Szmydt

format: 20,5 x 29,50 cm

stron 112

wydanie 1

oprawa: miękka

To książka którą można wykorzystać w domu z jednym dzieckiem, tworząc z zamieszczonych z tyłu wycinanek. Są tam gotowe modele, wykonane z standardowej grubości papieru (podobnego do bloków rysunkowych). Modele są kolorowe i ciekawe, wystarczy je wyciąć i skleić. Można również działać z większą ilością dzieci czy to własnych czy szkolnych ponieważ, każdy wzór jest precyzyjnie opracowany tak aby można go było stworzyć z kartki A4. Zabawa przeznaczona jest dla dzieci powyżej 6 roku życia jednak mój 5 latek z wieloma projektami sobie świetnie radzi i nie potrzebuje mojej pomocy. Rzecz jasna nie prowadzi jeszcze nożyczek doskonale, precyzyjnie ale to można wypracować jedynie tnąc, tnąc i jeszcze raz tnąc.

Przy każdym projekcie mamy rozpiskę potrzebnych nam do wykonania dzieła rzeczy, szczegółowa instrukcję wykonania zabawek, kolorowe zdjęcia gotowych dekoracji, a także szablony które pokazują jak stworzyć samodzielnie taki właśnie model. To bardzo fajne rozwiązanie bo nawet jeśli tak jak ja w książkę zaopatrzy się rodzic, to po wykonaniu wszystkich dzieł przez jedno dziecko książka nie musi iść w odstawkę i śmiało posłuży pozostałym pociechom. 

Mamy tu aż 20 projektów o przeróżnym stopniu trudności, od prostych gruszek czy bałwanków aż po wielką i rozbudowaną stację kolejową. Skala trudności jest 5 stopniowa co bardzo ułatwia prace z maluchem. Nie będziecie potrzebować żadnych skomplikowanych przyborów co najwyżej kleju, nożyczek, ołówka, linijki czy cyrkla.

W książce są modele o rozmaitej tematyce, związanej z porami roku, świętami ale nie tylko odnajdziecie tu różne ozdoby, zwierzątka, pojazdy. Myślę, że taka zabawa zachęca do ruszenia główką i tworzenia własnych dzieł. W końcu jak się okazuje idąc stopień za stopniem po stronach tej lektury to wcale nie takie trudne. 

Zresztą widzę jak to wpływa na dzieciaki. Zawsze po moich pomysłach proszą o dodatkowe kartki i kleją wycinają, kolorując tworząc własne dzieła. Zwłaszcza Wojtusiowi pomysły mnożą się w głowie a Ala na razie głównie odpatruje i chce robić wszystko to co starszy brat. 

Książeczki takie jak te dzieciom dają możliwość treningu manualnego, wyżycia się twórczego, stworzenia czegoś czym będą mogły się chwalić wszem i wobec. W księgarniach znajdziemy mnóstwo poradników z twórczymi zabawami: origami, rysowanie, malowanie, szycie, decoupage, różnego rodzaju zabawy plastyczne w tym papieroplastyka. Prosta, efektowna i zajmująca. 

A w dniu takim jak dziś kiedy mama jest chora, w głowie huczy, wszystko boli i w kościach łamie takie gotowce są jak zbawienie.