Zimno, zimno nareszcie jest tak jak być powinno. 

Biało, mroźnie, bajecznie i wymraża pupy wszystkim zarazkom :)

Kochamy, uwielbiamy taką zimę :)

My oczywiście nadal chorzy ale trzymamy się cieplutko i marzymy o tym jak niedługo będziemy śmigać na sankach, szaleć na kuligach i lepić bałwany takie że hoho :)

A tym czasem kiedy dzieciaki śpią mama wrzuca na szybko sowiego posta :)

Sowa była nam niezbędna do zatkania pewnej dziury.

Jakiej dziury - łóżeczkowej.

Nasz dziadziuś jakieś 3 lata temu zrobił piękne i jedyne w swoim rodzaju łóżeczko dziecięce dla Wojtusia. 

Przyszedł taki czas kiedy Wojtuś chciał z łóżeczka wychodzić sam.

Zaczął to robić górą, co było średnio bezpieczne więc trzeba było dokonać tego co z założenia było niewykonalne. 

Musieliśmy usunąć 2 szczebelki - niestety na stałe.

A z kolei teraz Ally jest już niesamowicie ruchliwa.

Turla się we wszystkie strony, wchodzi na czworaki -  zaczęło się robić niebezpiecznie i poziom łóżeczka musiał iść w dół a przez to ochraniacz przestał zasłaniać dziurę :)))))))

Ochraniacz zresztą mam zamiar przerobić bo róż (kupiony okazyjnie) strasznie się gryzł ze wszystkim w koło i został usunięty tymczasowo :)))))) 

Rzecz jasna sowa jest nie tylko "zapchajdziurą" ale też sensorycznie rozwijającym pluszakiem :)

Każde "piórko" ma inną fakturę lub chociaż wzór :)

Wszystko utrzymane w zielono - fioletowej tonacji kolorystycznej :)

Z tyłu fioletowe minky a na czubeczkach po 3 tasiemki, konieczne, niezbędne, ulubione :)

Cała różowa Alusia śle wszystkim uśmiech nr 7 :))))))