Nauka czytania z Jakubem, jeszcze przed nami. Jednak materiałów nigdy nie dość.
Spora część została nam po Ali i Wojtku, więc będzie dużo łatwiej. Jednak sukces szybkiego czytania, tkwi w dobrej zabawie, nie może być mowy o nudzie i powtarzalności. Dzieci lubią odkrywać, uczyć się nowych rzeczy, poznawać, stawiać sobie poprzeczki. Tak zbudowany jest człowiek, tak ten mały jak i ten duży. Dorośli czasem popadają w stagnacje ale dzieci nigdy. Dlatego bazując na tym, można naprawdę błyskawicznie opanować z dzieckiem wszystkie paradygmaty. Liczy się różnorodność i pomysł. 

Obrazkowe sylaby PA MA to nowość wydawnictwa Centrum Metody Krakowskiej, jest to pomoc do nauki czytania metodą sylabową z programem słuchowym.

Dziś matematyczna seria książeczek dla dzieci w wieku 0-9 lat. 

Książeczki są stworzone do wspierania edukacji matematycznej, poprzez wspólną zabawę i razem mądrze spędzony czas. To sposób na to aby zakorzenić w dziecku miłość do królowej nauk, między innymi dzięki temu, że będzie mu się dobrze kojarzyła z zabawią i przygodą. 

Ponieważ zakres wiekowy tej serii jest szeroki, bo niemowlaka dzieli sporo doświadczenia od trzecioklasisty, wydawnictwo daje nam na każdy rok z życia dziecka jeden tytuł. 9 książeczek, 3 grupy wiekowe, w każdej trzy poziomy. Mamy więc najmłodszych w grupie 0-3 gdzie skupiamy się na poznawaniu samego obrazu cyferek 1-5 i pracujemy bawiąc się, obserwując, wygłupiając i ruszając. 

Kolejny dział to przedszkolaki, tu już więcej liczenia, porównywania, odwzorowywania i grafomotoryki. Dopiero w poziomie B, tej części licząc pojawia się zakres liczbowy 1-10. Jak widać stopień trudności wzrasta stopniowo i wynika również z poprzedzających daną książeczkę części. Ostatnia część to już matematyka w pełnej krasie, skierowana jest bowiem do dzieci szkolnych. 

Nie mam jednak nawet tu mowy o szablonowym podręcznikowym podejściu. 

Moc naklejek, gier, zabawa wycinanek - to co dzieci lubią i czym się dobrze bawią. Ładne i estetyczna szata graficzna to również mocna strona tej publikacje. Jest jasno, przejrzyście i czytelnie.

Katarzyna Trojańska autorka, to dobry człowiek na dobrym miejscu. Jej misją jest rozwinięcie w dzieciach matematycznej pasji. Jej podejście jest nowatorskie i nieszablonowe, dzięki czemu odnosi ona wiele sukcesów na tym polu. Matematyka dla wielu dzieci jest trudna, za złe podejście do tematu może sprawić, że stanie się nieprzyswajalna i nielubiana, wręcz znienawidzona. Katarzyna Trojańska stara się wyjść naprzeciw potrzebom uczniów i pokazać im matematykę, od tej najciekawszej strony, wzbudzając w nich ufność we własne siły i otwierając ich na ten dział nauki, tak przecież ważny i istotny. 

Mam w dom małego fana, wielkich maszyn. 

Traktory, koparki, betoniarki, dźwigi, pociągi czy samoloty. To wszystko sprawia, że oczy mu się świecą i krew szybciej krąży. To jeden z kilku głównych kierunków jego zabaw, słuchać i oglądać o tych pojazdach może godzinami. 

Czy mogła być lepsza pozycja czytelnicza dla takiego człowieczka jak Pracowite maszyny.

Tą książka rozpoczynamy dzień i ta samą kończymy. Nie czytamy jej, bo na to przyjdzie czas, na razie kartkujemy, podziwiamy, nazywamy i dyskutujemy. Mam bardzo rozgadanego 2 latka, wiec jest już sporo do obgadania, zwłaszcza, że jego wiedza na temat tych kolosów jest całkiem spora :P

W tej książce o nudzie nie ma mowy, praca wre na każdej stronie. Każda maszyna ma swoje zadanie do wykonania i robi to w pocie blachy. Ilustracje wypełniają każdą stronę a tekstu jest tu nie wiele, ale zdecydowanie wystarczająco. Ta książka tętni życiem i energią. 

Moc, moc elementów do odkrycia, obejrzenia, obgadania. 

Podzielona na cztery działy - koparki, pojazdy ratunkowe, ciągniki oraz ciężarówki. 

 Dzieci nie tylko dowiedzą się ciekawych rzeczy, ale i będą mogły z zapartym tchem na kolejnych stronach śledzić fascynujące maszyny w akcji.

Ta książka, to prawdziwa skarbnica wiedzy, dziecko pozna ogromną ilość rozmaitych maszyn, o których istnieniu, nawet ja nie miałam zielonego pojęcia. 

Najczęściej w książkach pojawiają się tylko pojazdy sztandarowe, najbardziej znane,. tu zdecydowanie tak nie jest. Już samo to że jest cały rozdział o ciągnikach świadczy o tym że poznamy je od deski do deski. W teorii publikacja dla dzieci 5+, ale mój 2 latek całym sobą temu przeczy. To jego ukochana lektura i nie ma innej ponad tą. 

Poza stronami gdzie jeden pojazd zajmuje cała rozkładówkę, znajdziecie też takie z zestawieniami maszyn. Te Kuba uwielbia najbardziej. A kiedy już skończy je omawiać, wie dobrze które z nich były gdzieś w większym formacie i znów do tych konkretnych pokazanych paluszkiem pojazdów wracamy. 

Książka jest cudowanie wydana. Twarda oprawa, jakościowe strony, spory format. 

Jeżeli znacie fana takich pojazdów to zdecydowanie można dodać kokardę i ruszyć z takim upominkiem z dowolnej okazji lub bez niej.

PRACOWITE MASZYNY (KLIK)

Dawno nie było u nas nowości PUSowych. Czas to zmienić, dzieci rosną a wraz z nimi System PUS.

Znajdziecie książeczki na różnych poziomach nauczania i to jest najfajniejsze, bo bez względu na to czy macie w domu przedszkolaka czy ucznia z klas 1-3 znajdziecie tam skarbnicę pomysłów do pracy. Dziecko dziecku nie równe, jedno biegle dodaje i odejmuje w wieku lat pięciu, kiedy inne ma problemy z koncentracja i płynnym czytaniem jeszcze w klasie trzeciej. Czy chcecie nadrobić zaległości, czy też iść do przodu wykraczając poza szkolny program, PUS za Wami podąży. Dla nas to odskocznia od zadań szkolnych, bo zawsze to coś innego, wyjątkowego nie "książkowego". 

Zawsze kiedy mamy z czymś problem albo chcemy nad czymś pracować wielokierunkowo, sprawdzam co słychać w tym temacie w Wydawnictwie Epideixis.
Wojtek polecił mi szukać książeczek rozumienie czytanych treści, natomiast jako że stale potrzebujemy materiałów do treningu koncentracji i skupienia wybrałam jeszcze jeden dodatkowy od siebie. Co więcej dwa kolejne mam już na oku. Kodowanie w tej materii sprawdza się wyśmienicie.

Kiedy puściłam filmik z tą tablicą manipulacyjną na Instastory wszyscy pytali czy zrobiłam ja sama. W końcu jestem taka kreatywna :P 

Oświadczam wszem i wobec, że nie, to nie moje dzieło, a cudownego zespołu manipulacyjne.pl. Owszem, przyznaję, miałam 8 lat temu taki plan, ale jego realizacja przerosła moje oczekiwania. Zgromadzenie tych wszystkich sprzętów, złożenie ich w konkretną całość, to jeszcze nie wszystko! Tablica manipulacyjna musi być z jednej strony funkcjonalna i praktyczna ale z drugiej bezwzględnie solidna i bezpieczna dla dziecka. Trzeba mieć koncepcję ale i sprzęt. Znaleźć takie elementy i tak je umocować aby dziecko nie dało radę ich oderwać, rozmontować, pokaleczyć sobie rączek czy zjeść to wyzwanie.
Tylko na pierwszy rzut oka jest to bułka z masłem i "żadna filozofia".
Bo tak naprawdę, kiedy dokładnie się przyjrzymy wykonaniu, ilości wiedzy i pracy jaka jest wkładana w wykonanie takiego sprzętu, to należą się wielkie brawa twórcom. Jeżeli jeszcze do tego dodamy cudownie wrażenie estetyczne na koniec, co jest naprawdę ciężko uzyskać, ze względu na ilość i różnorodność elementów to robi się z tego nie lada gratka.

Sortowanie kolorów Jakub opanował do perfekcji. Nie ważne jaka to ilość barw, radzi sobie bezbłędnie. Dlatego czas iść dalej, o krok. Dla niego to duży krok, bo musi wyjść z tego co zna i pojąć coś zupełnie innego. Uczymy się sortowania wielkości, kształtów a także odwzorowywania. Dlatego szukam pomocy które będą z jednej strony wyzwaniem a z drugiej nie będą niewykonalne. Fajne są takie zabawki które dają wiele opcji i dostosują się do Kuby teraz i za chwilę, kiedy będziemy robić kolejny krok. Kiedy odkryłam SkumajTo wiedziałam, że wpadnę tam nie raz i nie dwa i znajdę tam coś doskonałego dla Jakuba. Teraz kiedy mi zabrakło pomocy na odpowiednim poziomie, doskonałe okazały się Kolorowe Jabłka.

Dawno temu wygraliśmy Paluszka w konkursie. Bardzo często Wojtko się nim bawił, ale w końcu został rozbrojony na części pierwsze  i kuleczki nam poginęły (od razu was uspokajam, jeśli przydarzy Wam się to samo, nie warto rwać włosów z głowy, bo na stronie wydawnictwa są kulki zapasowe - KLIK). Znalazłam karty i uświadomiłam sobie, że to doskonała łamigłówka dla Ali, a bardzo jej już brakuje nowości, nie typowo zadaniowych a takich które przez zabawę rozruszają szare komórki. Paluszek nadaje się do tego perfekcyjnie. Małe pudełeczko oraz gumowe kuleczki które nie tak łatwo wyskakują z dołeczków, fajnie przemieszcza się palcami ale siedzą na tyle dobrze, że nawet podczas podróży autem czy pociągiem nie wypadają przypadkowo. 

Jednym słowem to doskonałe antidotum na wszelką nudę. 

Surowce recyklingowe to najfajniejsze materiały do tworzenia, bo nic nie kosztują a dają sporo możliwości. Na na naszym blogu macie dziesiątki prac z użyciem właśnie takich przedmiotów. Starych gazet, butelek, wytłoczek po jajkach, rolek po papierze toaletowym, zakrętek, kapsli czy pudeł i pudełek. Takie robienie czegoś z niczego, to duża frajda dla dzieci, mogą się wyżyć twórczo, a nadawanie tym rzeczom drugiego życia jest równocześnie pokazywaniem młodemu człowiekowi, że śmieci nie muszą być śmieciami. 

Dzieci same fascynują się otaczającym światem, wystarczy podążać i kiedy coś je zaciekawi pociągnąć za tą niteczkę i rozwinąć kłębek ciekawości tak długo jak się da. Dlatego warto mieć ciekawe i obrazowe pomoce w zanadrzu. Zeszyt ćwiczeń przyrodniczych z Biblioteczki Montessori bardzo przypadł mi do gustu, choć trzymam go dla Jakuba, bo wiedza w nim zawarta jest już za moimi starszakami. Jednak jako, że bardzo podoba mi się przekaz jaki jest stosowany w tych pomocach, chciałam się przyjrzeć również podręcznikowi do geografii. Ten przeznaczony jest dla dzieci w wieku 6-12 lat, więc z pewnością wstrzeli się w nasze potrzeby. Znalazła się on tym samym w naszym domu, a teraz chciałabym Wam go pokrótce przedstawić.
My będziemy się z nim zapoznawać dłuższy czas i to zapewne głównie wakacje, kiedy to szkoła nie będzie pochłaniała 90% energii na edukację.

Odkąd pamiętam byłam zafascynowana przyrodą i geografią. Język polski wypracowania, matematyka owszem ale bez szału, wf, plastyka, muzyka wszystko fajnie ale otaczający nas świat i jego niekończące się tajemnice to była pasja. Nic wiec dziwnego, że chcąc nie chcąc, od pierwszych miesięcy życia pchałam dzieci w tym kierunku, książki przyrodnicze, geograficzne, opowiadające o anatomii czy kosmosie to był mój konik i koło żadnej nie potrafię, do tej pory, przejść obojętnie. 

Od samego początku Kusiątka w nich brylowały i nasiąkli jak gąbki. 

Przyznam się szczerze, że kiedy przyleciało do mnie to cudo ze zdjęć (SkumajTo jesteś wielka w tym co robisz <3) a była to niespodzianka, to dosłownie skakałam z radości. 

Tak, tak nie dzieci, bo one jeszcze nie zdążyły dotrzeć do przesyłki, tylko ja hahahha.

Jak to mawia moje najstarsze dziecko, wszystkie pory roku, w całej swej krasie, są niezbędne. 

Lato z lodami, kąpielami na świeżym powietrzu i szukaniem chłodu w cieniu drzew. 

Jesień ze swoimi skarbami, niezwykłymi barwami, deszczem i kałużami do skakania. 

Wiosna z ćwierkającymi ptaszkami, latającymi motylkami i rodzącą się do życia naturą. 

A wreszcie Zima, dzięki której wiosna jest ogromnie wyczekiwana i przyjmowana z wielką radością, ale tylko kiedy ta zima, niesie za sobą mróz, lód i śnieg do pasa lub chociaż taki do kolan. 

Bo jaka to zima bez sanek, nart, bałwanów, igloo czy bitwy na śnieżki? 

Ano smutna, szara bura i ciężka do wytrzymania. 

Komiksy, komiksy, komiksy - są wszędzie, w kuchni, w salonie, w sypialni (nawet mojej) a także w łazience. Wojtek je dosłownie pochłania i one pochłaniają jego. 

Jak nie ma nowych, czyta po raz enty stare. Dlatego każda nowość od Egmont to prawie jak święto. 

Dziś książeczki należące do serii BOBAS ODKRYWA NAUKĘ. Tytuły typowo naukowe jak kwarki z jakiegoś powodu do mnie nie przemawiały, za to bardzo zaciekawiły mnie te dwa dziś pokazywane. Zmysły to coś, co jest nam ludziom, bardzo bliskie i niezbędne wręcz do swobodnego funkcjonowania. Książeczki są kierowane do najmłodszych odbiorców, choć osobiście uważam, że również dziecko z klas 1-3 na wiedzy w nich zawartej z pewnością skorzysta. 

Seria ma na celu wprowadzenia malutkich odkrywców w świat prawdziwej nauki, nie omijając tematów trudnych czy wręcz abstrakcyjnych. Język i formuła jest dostosowana do dzieci i wytłumaczona bardzo obrazowo. Rzecz jasna treść jest poparta obrazem a nawet można by powiedzieć w pewnym sensie schematami czy przekrojami ale na poziomie przedszkolnym.

Jeżeli miałabym wybrać ulubioną serię książeczek Jakuba, zdecydowanie byłaby to ta. Odkąd pamiętam, wybierał on tytuły z serii Akademia Mądrego Malucha z ruchomymi elementami. Zawsze mu się podobała ta interaktywna funkcja, która sprawia, że ma on na coś wpływ, że to on w pewnym sensie ingeruje w wydarzenia. Książeczki bardzo wciągają i moim zdaniem jest to wręcz doskonała pozycja aby wkręcić malucha w miłość do czytelnictwa. Wiadomo dziecko zaangażowane i zakochany w lekturach od samego początku, nie szybko wyrośnie z tej miłości. 

Wiem co mówię bo mam już 9 latka który kocha czytać i 6 latkę która, nie tyle uwielbia czytać co tonąć w książkach, przeglądać, podczytywać, wertować . Co rano znajduję w jej łóżku co najmniej 10 tytułów :P

Pomalutku, krok za kroczkiem, pokazujemy Wam jak naszą nową układanką od Blue-Sky bawi się Kuba. Niebawem będę chciała również podzielić się naszymi pomysłami na zabawy dla starszych dzieci, ale wszystko w swoim czasie. Teraz skupmy się na kolorach, bo o nich będzie mowa. Już z 1,5 roczniakiem znakomicie można bawić się kolorami. Oczywiście taki maluch nie wie jeszcze co oznacza słowo czerwony, zielony czy żółty, ale już widzi różnicę. Tzn widzi ale nie zdaje sobie z tego sprawy, tudzież się nad tym po prostu nie zastanawia. Ale od tego, aby na to wpaść, ma nas rodziców, wychowawców, opiekunów. Jeżeli zaczniemy na jego oczach, grupować przedmioty w zbiory kolorystyczne i mówić "to jest czerwone, to jest żółte maluszek w końcu załapie. Nie mam tu na myśli iż pojmie, że ten kolor to czerwień. Chodzi o to, że uświadomi sobie, iż jest taka cecha wspólna jak barwa i wedle niej można dzielić rzeczy. 

Warto zacząć od rozróżniania 2 kolorów i to znacząco różnych i je podmieniać. 

Na przykład najpierw sortujemy z dzieckiem przedmioty żółte i czerwone (i nic innego), potem czerwone i niebieskie (i tylko te dwie barwy) i kolejno inne kombinacje. 

Kiedy maluszek pojmie w czym rzecz, dorzucamy kolejne dwa kolory i bawimy się już czterema. Polecam rozpocząć od barw podstawowych tj. zielony, czerwony, żółty oraz niebieski - bo są wyraziste i łatwo je od siebie odróżnić (niech nie będą to odcienie pastelowe im wyrazistsze tym lepiej! ). 

Kolejnym stopniem wtajemniczenia będzie dodawanie coraz to szerszej palety barw a ostatecznie również ich odcieni. 

Układanka UNI cudownie spełnia rolę jako narzędzie do zabawy kolorami. 

Zarówno kulki jak i wtyczki z figurami sprawdzają się tu celująco. A oto nasze przykładowe zabawy.

Bardzo lubię odkrywać wciąż pojawiające się możliwość pracy z Kubą. Kolejne klapki jakie otwierają się w jego małej główce, ten błysk w małych oczach, że zrozumiał zasadę i tą radość z tego odkrycia, to jest uczucie które uwielbiam. Kiedy dzieci są starsze również odkrywają, uczą się nowych rzeczy ale są już z tym obyte nie jest to aż tak spektakularne. Nie wyobrażam sobie przy tym nie być i nie móc obserwować. Przy takim maluchu to wręcz obserwowanie małego geniusza który dokonuje odkrycia tysiąclecia. To daje ogromną motywację do działania i podsuwania dziecku kolejnych pomocy i możliwości, bo ono im więcej rozumie tym jest ciekawsze nadchodzących nowości.