Uzbierało nam się kilka ładnych szyszek z zeszłego roku które wyszperałam przy porządkowaniu 'kreatywnych szuflad". Szyszki były fajnych rozmiarów i doskonale nadawały się do wykorzystania a więc od razu zaczęłam szukać inspiracji. Co nam z tego wyszło zapraszam dalej...

Kółko i krzyżyk to gra którą bardzo lubi mój starszak i którą opanował do perfekcji. Choć jeżeli dwie osoby w tej grze są na wysokim poziomie gra zaczynam nabierać ciut za dużo z losowości. Jak więc utrudnić, urozmaicić dodać grze smaczku ?

Na taki pomysł wpadło wydawnictwo Fox Games. Nie dość że pomysł sprawdza się rewelacyjnie to jeszcze samo wykonanie i estetyka gry no rewelacja. Nie dziwi mnie nic a nic że zabawka zyskała tytuł Zabawki Roku 2016, zasłużyła na to w pełni. 

Są książki których się nie zapomina, są to jednocześnie książki które, gdy jest się rodzicem chce się przeczytać lub dać do przeczytania własnym dzieciom. Książki które wywarły na nas wielkie wrażenie, które zapadły w pamięć. Lektury tak niezwykłe, że mimo iż napisane lata temu wciąż bawią, uczą, wciąż wracają i nadal cieszą się ogromna popularnością. Kiedy zobaczyłam serię z niezapominajką, czyli książki i opowieści wydane na nowo z odnowioną szatą graficzną a jednak te same piękne i wyjątkowe, od razu pomyślałam, że muszę się tej serii przyjrzeć z bliska.
Są tam naprawdę fajne tytuły, które wywołują na twarzy uśmiech bo przypominają nam o naszych czasach młodości czy wręcz małości i mam wielką nadzieję, że seria ta będzie rosła w siłę i wciąż wnosiła do swojej skarbnicy nowe i czasem lekko już przykurzone a tak mądre i ponadczasowe lektury. 

U nas na dobry początek dwie z pośród wielu. A mianowicie Król Maciuś Pierwszy do którego mój starszak nareszcie dorósł oraz Pan Soczewka, który jest przezabawną historyjką której w naszej biblioteczce zwłaszcza wyposażonej w tak cudowne ilustracje zabraknąć nie mogło. 

Dziś propozycja gry, układanki, zabawki - produktu stworzonego z myślą o młodszych przedszkolakach. Jest to produkt 3+ i myślę, że to dobry początek. Pudełeczko zawiera aż trzy zabawy, a tak naprawdę przy pomocy żetonów śmiało można się także zabawić w memory więc jak dla mnie jest to nawet 4w1. Mój Wojtko jest już na takie zabawy za "dorosły", dlatego też polecam grę dla dzieci 3-5 letnich. Takich które w świat gier dopiero wkraczają. Z pewnością świat jaki poznamy w tej grze jak i tematyka rodziny, jest bardzo przyjazna i znajoma kilkulatkowi, więc szybko się w niej odnajdzie. Przy okazji opanuje istniejące w rodzinie relacje i zależności. Małe dzieci często nie mogą pojąć dlaczego ich mama mówi do babci mamo, a do dziadka tato. Jest to dla nich niezglebioną zagadka którą chcą pojąć. Myślę, że takie gry i rozmowa, mogą im z pewnością pomóc w rozwikłaniu tej niełatwej kwestii.  

Oto gra Moja rodzina wydawnictwa Fox Games.

Moje dzieciaki odkąd pamiętam siedziały zakopane w książkach.
Nie wiem czy to moja pasja czytelnicza się udzieliła przez obserwację, czy też czysta genetyka, nigdy nie miała problemu żeby zatrzymać ich przy lekturze. Ale są maluchy które mimo najszczerszych chęci rodziców, książki omijają wielkim łukiem i co wtedy ?
Wtedy rynek wydawniczy proponuje "książki z bajerami". Bo grunt to zaszczepić ziarenko, które powoli (czasem bardzo powoli) zacznie kiełkować. Książki z bajerami czasem grają, czasem śpiewają, posiadają puzzle, albo jakieś inne atrakcje a moje ostatnie odkrycie posiada na ten przykład PACYNKI. Pacynki które na stałe są przymocowane do książeczki i które zabawiają maluszki
(te najmłodsze bo dla nich kierowane są te lektury), podczas czytania. I choć jak pisałam ja swoich dzieci zabawiać nie muszę to... mogę, bo czemu nie :)
Książeczki są po prostu fajną alternatywą i choć moje szkraby są teoretycznie za duże a książeczki nabyte z myślą o młodszym odbiorcy, to są nimi zachwycone. Zresztą nic dziwnego bo i mnie się strasznie taka zabawa podoba.

Lody, lody raz!
 Kraina Lodów, to gra zręcznościowa, czyli chyba typ najbardziej lubiany przez dzieci.
W dodatku bajecznie kolorowa, odnosząca się do ukochanego przez wszystkich tematu lodów. Pięknie i jakościowo wykonana, doskonale przemyślana, z zadziorną mechaniką która wymusza szybkość i precyzję ruchów za razem, no i błyskawiczny refleks - cóż tu dużo pisać, rewelacja !

Skąd czerpiemy nasze pomysły i inspiracje ? 

To pytanie które często jest mi zadawane. Najczęstsze źródło to internet, drugie to po tylu latach pracy z dziećmi - własna inwencja twórcza a trzecie to książki. 

W książkach znajduję zawsze moc pomysłów i dlatego lubię je przeglądać, kupować i inspirować się. Wydawnictwo Siedmioróg podsunęło nam wiele wspaniałych pomysłów w okresie wielkanocno-wiosennym a teraz sięgnęłam po inspiracje zimowe i bożonarodzeniowe. Jeżeli informacja ta dotrze do Wydawnictwa, to poprosimy najśliczniej jak umiemy o książkę jesienną, jestem przekonana, że byłaby jak skrzynia pełna jesiennych skarbów. 

Obie książki które dziś chciałabym Wam polecić, choć z pozoru są bardzo podobne, znacząco różnią się wnętrzem i zakresem tematów. 

Książka o Bożym Narodzeniu i ozdobach ma zawężoną tematykę i ogranicza się do działu świątecznego. Natomiast książka o zimowych pracach nie tylko nawiązuje do świat ale także do samej zimy a nawet do karnawału, proponując różne dodatki do strojów oczywiście do własnoręcznego wykonania. Książeczki są w fajnym podręcznym formacie (takim zeszytowym) i posiadają miękkie okładki, dzięki czemu można je nabyć w bardzo korzystnej cenie, a biorąc pod uwagę, że są prawdziwym źródłem twórczych inspiracji, zapewniam że warto.
Na zdjęciach uchylam Wam tylko rąbka tajemnicy, żebyście mogli zobaczyć jak piękne i proste za razem prace obie książeczki w sobie kryją. I jestem przekonana, że przydadzą się nie tylko w prywatnych domach ale i przedszkolach i szkołach ot choćby na świetlicy.

Ostatnia gra od Granny jaka pojawiła się grudniową porą w naszym domu w 2017 roku to REKIN.

Gra która wywołuje u nas wiele skrajnych emocji i tak ćwiczy wytrzymałość mojej młodszej pociechy na przegraną. Bo mimo losowości jaka jest w sporym procencie, można obrać taktykę i z graczem młodszym i niedoświadczonym wygrać. Może choć nie musi wkroczyć tu też negatywna interakcja, wszystko zależy od graczy. Gra kierowana jak i dwie poprzednie dla dzieci 5+ i przy tym bym pozostała. Ala teoretycznie z nami gra i sobie radzi, ale nie wyłapuje ani taktyki, ani niuansów które mogłyby jej przynieść zwycięstwo a więc nie gra w pełni. 

Rekin a w zasadzie 6 rekinów czyha na Twoje życie, Twoje i całej reszty rybek które tylko marzą aby dotrzeć do rafy, prawdziwego raju w oceanicznym świecie. Co mnie zachwyciło od pierwszego unboxingu to grafiki i kolorystyka, bajka ! Naprawdę cudna, klimatyczna gra, solidnie wykonana, z prostymi zasadami i fajną mechaniką. Ja jestem na tak, dzieci są na tak. Familijnie, do rozgrywek w gronie rówieśników, zdecydowanie godna polecenia. Przejdźmy do szczegółów. 

Dwa lata temu w nasze ręce wpadła niezwykła książka "Goście na Boże Narodzenie", książka która zawładnęła naszymi sercami, nie tylko małych ale i dużych domowników. Niezwykłe ilustracje, cudowna treść, klimat, atmosfera, fenomenalne poczucie humoru, magia.
Była to książka z serii o staruszku Pettsonie i jego wiernym kompanie kotku Findusie. Od tamtej pory nasza kolekcja dzieł autorstwa Svena Nordqvista, stale rośnie bo książki są naprawdę wyjątkowe i uwielbiamy je czytać i wciąż do nich wracamy.

Pisanie, rysowanie, manipulowanie różnymi przedmiotami, precyzyjne ruchy palców i dłoni, to wszystko nabywamy poprzez doświadczenie. Doświadczenie które rozpoczyna się w zasadzie jeszcze podczas życia płodowego, kiedy dziecko chwyta i puszcza pępowinę, bawi się swoimi paluszkami. Są dzieci które rodzą się z przysłowiową kredka w dłoni jak moja Ala, lub takie które poprzez obniżone napięcie mięśniowe nie radzą sobie z manualnymi zabawami tak doskonale z założenia. Jednak wszystko można wypracować a najlepszym sposobem jest praca prewencyjna z dzieciaczkami, już od pierwszych miesięcy ich życia.
Oczywiście pisząc praca, mam tu na myśli zabawę, bo przecież nie ma lepszego sposobu na zachęcenie dziecka do wysiłku niż podanie mu do zabawy rzeczy, które będą wspierać jego rozwój zachęcać do manipulowania, ale też pozwolą rozwijać się wielopłaszczyznowo i na rozmaite sposoby, tak jak dzieci kochają najbardziej. Odkrywając, eksplorując znajdując tysiące zastosowań dla przedmiotów, nie trzymając się totalnie zaleceń producentów zabawek.
I to jest najwspanialsze w byciu dzieckiem, wyobraźnia która nie ma granic i nie stosowanie się do zasad, które obowiązują dopiero potem, bo nikt nie rodzi się z nimi w głowie.

Żubra Pompika poznaliśmy w całkiem innych, niż książkowe okolicznościach, nie była to też kreskówka, której na marginesie nadal nie znamy. My zaczęliśmy z Pompikiem grać, kto szuka fajnej gry dla przedszkolaków odsyłam do tego wpisu (KLIK). 

Teraz zimową porą, kiedy jak widzicie nowe książki, wyrastają u nas jak przysłowiowe grzyby po deszczu, szukam coraz nowych zimowo świątecznych tytułów i trafiłam na śnieżne tropy naszej żubrzej rodzinki w Wydawnictwie Media Rodzina. Jest to jedno z wydawnictw które ma najbardziej klimatyczne i przyjazne rodzinnemu czytaniu lektury na długie zimne wieczory, dlatego bardzo chętnie tam zaglądam. Jak już poznawać Żubra to czemu nie własnie w takiej zimowej aurze. Przy czym jak się okazało wcale nie takiej tylko zimowej bo praktycznie rzecz biorąc, lektura jest całoroczna, zimowa również ale nie tylko. Już teraz zapewniam, że wiosną wrócimy z drugim tytułem bo nowy bohater naszych wieczornych spotkań z literaturą, rozgościł się u nas i bardzo przypadł do gustu.

Jeżeli macie w domu dzieci w podobnym wieku, a ten wiek to wiek przedszkolno - wczesnoszkolny, albo jeżeli szukacie gry familijnej, w którą możecie zagrać z dziećmi w wieku 4+, to mam coś wspaniałego dla Was. Moim zdaniem tej grze podołają z wielką satysfakcją nawet ciut młodsze dzieci bo jest to gra bez rywalizacji miedzy zawodnikami. Tu gracie wszyscy, przeciwko smokom.
W dodatku losowość jest zbyt duża, żeby potrzebna była jakaś wyjątkowa taktyka. Po prostu gramy dążąc do jednego wspólnego celu, świetnie się przy tym bawimy, wspieramy się i wyciągamy razem z tarapatów, zawiązując silne więzi rodzinne. To jedna z niewielu gier, w które Alusia i Wojtek grają sami, razem, bez kłótni i łez. Bo nawet jeżeli smoki pokonają ich z kretesem, to wspólna gorycz przegranej jest dużo łatwiejsza do przełknięcia dla maluchów, niż przegrana z siostrą czy bratem, proste a jednak oswaja z tym, że nie zawsze można być zwycięzcą.

Wielka radocha i jednocześnie trening pamięci, rywalizacja oraz sprawdzian bystrość i szybkości reakcji. Prosta karcianka która zawiera w pudełku jedynie 55 kart z potworkami (Imionkami) oraz instrukcję. Tylko tyle i aż tyle, żeby fajnie, rodzinnie czy też w gronie rówieśników spędzić czas. Karty nie są grube za to są sporych rozmiarów, fajnie się nimi operuje, no i posiadają bardzo przyjemne ilustracje. Potworki są bardzo przyjazne więc zdecydowanie jest to gra z przeznaczeniem dla dzieci, choć gdyby stworzyć wersję "bardziej dorosłych" Imionków i dorzucić kilka stworów więcej, jestem przekonana, że taka mechanika gry sprawdziła by się również na polu imprezowym. Ponieważ imiona Imionkom wymyślane są na bieżąco, gra nie jest powtarzalna i każda rozgrywka jest nową przygodą i wyzwaniem. Dużo zależy też od wieku i poziomu graczy. Jeżeli posiadacie w zestawieniu maluszki, tak jak my Alusię, trzeba zrezygnować zdecydowanie z elementu przekrzykiwania się i gry typu kto pierwszy ten lepszy, ale dzięki temu prostemu zabiegowi 4 latek też może spróbować swoich sił. Natomiast gra w pełnym wymiarze, jest bardzo emocjonująca i po kilku rundkach śmiało może grać kilkulatek z rodzicem, bo dzieciaki wczesnoszkolne mają doskonałą pamięć i cwaniactwo wrodzone, wiec wiek nie ma tu aż takiego znaczenia i z Wojtkiem możemy już grać łeb w łeb, no poza naszym tatą bo on nie pozostawia cienia nadziei na wygraną nikomu hahaha.

W tym roku mamy wielkie szczęście, bo zima wreszcie jest zimowa i choć akurat obecnie ilość śnieżnego puchu nie powala, to jednak tworzone przez nas kartki, ozdoby choinkowe i czytane lektury nabierają całkiem innego wymiaru i atrakcyjności. W końcu dłużące się wieczory bez śniegu i tonące w szarości oraz słocie to taka marna namiastka grudnia. A kiedy choć cienka warstewka bieli pokrywa świat wszystko jest takie bardziej magiczne i zimowe. 

Patrz, Madika, pada śnieg! To nie nowa książka, to wręcz przeciwnie bardzo stara książka i dlatego tak wyjątkowa. Kto u nas bywa, ten wie jak uwielbiamy te nostalgiczne lektury o starych czasach. Nie tylko ja, dzieci również, o czasach które na dobrą sprawę są im całkiem obce ale pośrednio dzięki temu, że mieszkają na wsi, bardzo zrozumiałe i bliskie. 

Stolik edukacyjny - zawsze się u nas sprawdzał. Może być to dobry prezent na roczek, choć osobiści uważam, że najbardziej trafionym wiekiem, na taki upominek jest czas około 8-9 miesięcy kiedy dziecko zaczyna startować do wstawania. Stolik jest stosunkowo stabilny, choć oczywiście początkowo dziecko słabo jeszcze chwyta równowagę i wtedy dobrze jest je asekurować - na wszelki wypadek. Z czasem stolik stawał się u nas znakomitą motywacją do podniesienia się z pupy i pomanipulowanie tym i owym, a przy okazji powędrowania dookoła nowego sprzętu.

Stolik jest kuszący i zajmujący. Posiada wiele funkcji, możliwości, sposobów na trening małych łapek. Bardzo kolorowy i przyciągający, nie tylko zresztą maluszki bo kiedy zjawiła się w domu pojawiała się wraz z nim wielka kłótnia o to kto ma się nim bawić :P

Okres świąteczny, dom, dzieci, ciążą w wysokim stadium to jakby nie sprzyja poważnym, długim i trudnym lekturom. Jednak czas adwentu zawsze i nierozłącznie kojarzy mi się z dobrą książką wnoszącą światło, przemyślenia, coś nowego, coś wyjątkowego w moje życie. Dlatego udałam się na stronę Wydawnictwa Promic i zaczęłam szperać. 96 stron i siedem wypowiedzi Jezusa jako 7 rozdziałów, czyli zbiór kazań czy też rozmyślań o męce naszego Zbawiciela i o jego ostatnich słowach kierowanych, jak się okazuje do każdego z nas - to brzmiało bardzo przystępnie a jednocześnie czułam, że lektura okaże się bardzo wartościowa i ważna. 

Ja całe życie uciekałam na wieś, miasto wcale nie było dla mnie kuszące.
Udało mi się, mieszkam tu gdzie las za płotem, gdzie pola tuż tuż, gdzie zwierząt moc i gdzie można wyjść przed dom z kawą w ręku w piżamie i nieuczesanych włosach, gdzie dzieci wybiegają jak stoją i gdzie błoto nam nie straszne. Tu gdzie przygoda czeka tuż za rogiem i słowo nuda nie ma racji bytu. Wieś to idealne miejsce do życia, zwłaszcza kiedy jest się kilkuletnim dzieckiem. 

Dziś książka o dzieciach miejskich, które pewnego pięknego lata wyruszyły na wakacje do dziadków, na wieś właśnie. Jednak nie ruszyły tam jak na skrzydłach, w podskokach i z radością w sercu. Ruszyły na to spotkanie z tabletami w dłoni, przekonane, że nic ciekawego ich nie czeka.
Jedna wielka nuda, jakże bardzo się mylą !!!

Adwent rozpoczęty, działamy, nie tylko blogowo, bo część zadań jest z pomysłów jakie już były wykorzystane, w końcu ile nowości można wymyślić hihi :)

Zaczynamy jednak od przyozdabiania domu. 

I tak pierwszym zadaniem stały się witraże okienne do dziecięcego pokoju. 

Z czarnego bloku technicznego wycięłam szablony i podałam dzieciom takie zestawy wraz z klejem oraz kawałkami prasowanej bibuły. Ich zadaniem było wypełnienie całych czarnych kształtów skrawkami i barwą.

Kim jest Hania ? To malutka wyjątkowa myszka, bo taka która, jedyna w mysim świecie umie pisać i czytać. I zapytacie po co myszy taka umiejętność ?
No jak to po co? Ot choćby po to aby wysłać list do Mikołaja.

Książeczka to krótkie ładnie zilustrowane, proste i ciepłe rozdziały, doskonałe dla przedszkolaków. 

Dzieci znakomicie się odnajdą w jej świecie gdyż tak jak u Hani, każdy dzień jest dla nich pełen odkryć i niezwykłości. Wszystkiego się uczą i są bardzo ciekawe.
Jeżeli tak jak Hania są wspierane przez najbliższych, każdy dzień jest cudownym spotkaniem ze światem. Prosta, pełna ciepła opowiastka, doskonała do podusi i nie tylko.