Zebrało się troszkę pomysłów i znów mogę Wam podsunąć parę inspiracji.

Nie wszystkie są wyjątkowo mądre, kreatywne i edukacyjne.

Niektóre podpunkty to po prostu fajna zabawa, bo zabawa sama w sobie też jest baaaardzo atrakcyjna.

Dla zainteresowanych tematem

Część pierwsza 

Startujemy !!!

Słoik na nudę  

My jeszcze swojego nie mamy, bo Wojtuś nie umie czytać i generalnie takiego słoja na razie nam nie trzeba.

Jednak na pewno powstanie i to zapewne jeszcze tej zimy, na przyszłość.

Bo to naprawdę fajny pomysł żeby zachęcić dziecko do różnorodnych, ciekawych zajęć jednocześnie wymagającej jego działania, inwencji czy kreatywności.

Pomysł jest prosty do słoika wrzucamy karteczki na których znajdują się hasła ze sposobem na nudę.

Dobrze zrobić je na grubym papierze tak aby były wielokrotnego użytku, bądź też przyklejenie takich karteczek na patyczkach logopedycznych.

Wykonanie takich patyczków oraz wszystkie zdjęcia zawarte w tym poście znajdziecie

TUTAJ

Masz już dziecko? Może jesteś w ciąży? Albo dopiero planujesz potomstwo? Jeżeli na któreś z tych pytań odpowiedzieliście twierdząco, to znaczy że nas sklep internetowy jest właśnie dla Was.

Nasza firma powstała w jednym z najważniejszych momentów w naszym życiu, wtedy kiedy spodziewaliśmy się naszego pierwszego dziecka.

Poprzednią edycję śledziliśmy z boku tylko się przypatrując.

Tym razem chcieliśmy się przyłączyć do zabawy.

BUDUJEMY WIEŻĘ

Wojtuś budował, Alusia nie burzyła (a to z jej strony spory wkład :P) a mama podawała kolejne książki plus minus dbając o odpowiednią kolejność alby nie nastąpiła katastrofa budowlana. 

Wieża wszyła pokaźna biorąc pod uwagę fakt, że tworzy ją mniej więcej połowa naszej kolekcji książek dla dzieci. Znalazły się w niej tylko te książki które są w ciągłym obiegu.

Ale książek nam zawsze mało i chcemy jeszcze jeszcze jeszcze więc za rok potrzebna nam będzie drabina - lub pomoc taty :P

Jak co roku o tej porze właśnie planuję zakup książek.

Lista jak co roku jest niemożliwie dłuuuuuga obecnie 23 pozycje.

Jednak chciałam się nią z Wami podzielić i poradzić się przy okazji.

Teoretycznie są to książki sprawdzone, przynajmniej większość. Zanim każda z nich została wpisana na listę została wrzucona w wyszukiwarkę i zweryfikowana. Przy niektórych pozycjach są pogrubione czerwone pytania może znacie na nie odpowiedź. Będę wdzięczna za uwagi na ich temat w komentarzu.
Zapraszam:

Obchodziliśmy wczoraj bardzo ważny dzień:

25-lecie Konwencji o Prawach Dziecka,innymi słowy Światową Konstytucją Praw Dzieci. 

Nasze społeczeństwo jest nadal nie świadome krzywdy jaką wyrządzić dzieciom może przemoc fizyczna, psychiczna i emocjonalna. Boimy się reagować, nie chcemy się wtrącać. Uważamy że to co się dzieje za ścianą to nie nasza sprawa. Jednak dzieci same nie sprostają tak trudnej sytuacji, nie obronią się, nie poradzą sobie z własną bezbronnością. Dzieci tkwiące w domu gdzie agresja jest normą nie będą krzyczały o pomoc, uznając to za zwykłą rzecz, cierpiąc po cichu. Co więcej spirala przemocy się nakręca i te dzieci kiedyś w podobny sposób będą traktowały własne potomstwo. Rodzice i opiekunowie małych ofiar przemocy czują się bezkarni, akceptowani przez społeczeństwo które milcząc daje przyzwolenie na dalsze traktowanie w ten sposób swoich małych obywateli.

Czy tak musi być?

Tak być nie może, tak być nie powinno !!!

Za każdym razem kiedy odwiedzała nas 3 letnia kuzyneczka Kusiątek przywoziła ze sobą lale, dzidziusia Annabel. Kuzyneczka kiedy tylko widzi Wojtka odkłada lala i pędzi w wir zabawy a wtedy do akcji wkracza Ala. Nosiła, tuliła, wpatrywała się. Osobiście byłam pod wielkim wrażeniem tak empatycznej reakcji i zabawy rocznego dziecka. Widziałam ze szmacianki to już nie to samo, że nie bawi się nimi z taką miłością. Pomyśleliśmy, że przyszedł czas na zmiany.

Porządek z dwójką dzieci między 1 a 4 rokiem życia to nie lada wyzwanie.
Aby było to jakkolwiek realne mam pewne założenia, zasady których się trzymam.
Trzymam się bardziej lub mniej, wiadomo trzeba być elastycznym.
Większość reguł jest zgodna z teorią Monessori.
Część nieco zmodyfikowana, część to owoc mojego dochodzenia do pewnych wniosków.
Oczywiście wszystko się płynnie zmienia, bo to co tyczy się Wojtusia, ni jak na razie się ma do Alusi.
Jednak tak czy siak postanowiłam się z Wami podzielić moimi/naszymi zasadami.

Kiedy wybieramy się w podróż, zwłaszcza tą daleką, bagaży zawsze jest aż nadto.
Oczywiście bierzemy zawsze na wyrost bo nigdy nie wiadomo ile par ubrań dzieciaki dziennie będą potrzebowały, ile butów przemoczą itd itp :) Paradoksalnie najwięcej rzeczy zawsze potrzebuje najmłodszy członek rodziny. Bo jeszcze pieluszki, bo chusteczki, bo nocnik, bo tylko swój kubek, bo swoje to i tamto.

Zawsze bierzemy ze sobą też najbliższego (aktualnie, bo to sprawa zmienna) przyjaciela tak aby zwłaszcza po śród-dziennej drzemce dzieciaki miały koło siebie coś (kogoś) znajomego.

Wojtek zawsze ładuje do walizki swoją smoczą poduchę. Ala ładuje zazwyczaj wszystko co ma oczy :P
Chcąc, nie chcąc prowadząc codzienne obserwacje Aluni, nie miała żadnych wątpliwości co będzie strzałem w 10 jako prezent mikołajkowy - lalka dzidziuś. Wszystkie inne misie i lale na tą okazję zostały już spakowane i wyjechały na wakacje (na strych). Ponieważ lala będzie tylko ta, stanie się z pewnością towarzyszką wszelkich eskapad.

Nasza lala jako nowy członek rodziny, poza wszelkimi domowymi wygodami, będzie miała zapewnione najlepsze (i najpiękniejsze) z najlepszych warunków do wojaży.

Nosidełko marki BOBO 

Nosidełko idealne do auta, idealne jako łóżeczko turystyczne.
Doskonałe na prezent ale o tym zaraz :)

Witajcie, krótko zwięźle i na temat

Proszę o kontakt ze mną

magda.kusss@gmail.com

na zgłoszenie się do mnie Pani Danuta ma 5 dni

Dobranoc :)

WYNIKI KONKURSU

Ponieważ kilka osób już pytało co ciekawego i kreatywnego można zrobić z takim szkarabiszonem jak Ala, postanowiłam stworzyć kilka postów o tym co robimy lub czego próbujemy, choć czasem nie wychodzi.

Każde dziecko jest inne, z każdym jedne rzeczy wychodzą wcześniej inne później. Jedne dzieci potrafią się zatrzymać na dłużej inne pędzą i ciężko im się na czymś skupić. Ala jest gdzieś pomiędzy.

Pomiędzy jednym pędem a drugim lubi się nad czymś zadumać :P

Moja rada na dobry początek !!!

Grunt to nic nie zakładać, spodziewać się wszystkiego, nie mieć żadnych oczekiwań, pozwolić maluchowi działać (bez naszej większej ingerencji) i świetnie się bawić :) 

- Mamo czy ja też jestem przedszkoludkiem ?

- A lubisz chodzić do przedszkola ?

- Lubię, bardzo lubię, tylko wstawać nie lubię.

- A lubisz swoich kolegów?

- Lubie, i koleżanki też.

- A śpiewasz, tańczysz i bawisz się z kolegami ?

- Tak, zawsze tańczę, zawsze. Tylko do studni nie lubię wchodzić czasami (taka zabawa:P)

- A czy tworzysz arcydzieła, lepisz, malujesz i wyklejasz ?

- Z babcią Marysią i Basią i potem wieszamy na tablicy, dziś malowałem serduszko dla mamusi :)

- A czy jesz w przedszkolu z kolegami śniadania i obiadki i leżakujesz ?

- Jem i leże, z wszystkimi.

- A jest Ci czasem smutno, albo tęsknisz za mną?

- Czasem troszkę, ale nie za dużo.

- A czy cieszysz się jak wracamy do domu, tak jak teraz ?

- Tak bo mama nie zapomniała o Wojtuisi i Alusia czeka i będzie piszczała jak mnie zobaczy i babcia ma coś dobrego dla mnie i pójdę z dziadkiem pracować.

- To znaczy, że jesteś najprawdziwszym przedszkoludkiem na świecie :)

- Wiedziałem !!!

Duma wielka :)
Być przedszkoludkiem to wielka rzecz :)

Marii Montessori i jej teorie są mi bardzo bliskie, wielce sobie je cenię i pozwalam wykorzystywać na swój własny sposób w życiu codziennym.

Jednym z jej założeń i twierdzeń jest fakt iż dzieci mają wrodzone zamiłowanie do ładu i porządku wokół siebie. Tylko w uporządkowanej przestrzeni są wolne i mogą się w tej wolności rozwijać. Małe dzieci są szczególnie uwrażliwione na porządek i ład nie tylko w w swoim najbliższym otoczeniu ale także w życiu, rytuałach, zabawie.
Taki przykład.
Nie wiem jak Wasze dzieci bawią się w chowanego ale ja miałam wczoraj okazję obserwować mojego Wojtka i jego o pół roku młodszą kuzynkę podczas tej zabawy. Bawili się wyśmienicie dobre pół godziny. I mimo naszych (dorosłych) usilnych prób uprzykrzenia im tej zabawy poprzez namawianie ich do chowania się w coraz to nowe miejsca żadne z nich nie skorzystało z naszej rady. Ciągle chowali się w to samo miejsce lub też w miejsce w którym uprzednio było drugie z nich.
Małe dzieci lubią to co przewidywalne, lubią zabawy które niosą ze sobą jasne odpowiedzi i lubią poukładać sobie wszystko w głowie.
I choć potrafią robić wielki i ogromny bałagan to bawić się już w nim nie potrafią, ogarnia ich chaos, zresztą mnie też. Ogromnie denerwuje mnie dezorganizacja tak przestrzenna jak i codzienna.

Dużo łatwiej jest utrzymać porządek jeśli każda zabawka i przedmiot ma swoje stałe i określone miejsce. Zabawek nie powinno być też za dużo ale do tego wrócę innym razem.

Wojtusiowe marzenie na domek dla wszystkich pojazdów krążyło w jego głowie już od dawna.
Garaż - prezent który i mnie i moje umiłowanie do uporządkowanej przestrzeni bardzo ucieszył.

Nazwiecie mnie zacofaną - niech będzie.
Powiecie, że przesadzam, to tylko zabawa - dobrze.
W tej chwili możecie wyjść, możecie tego wpisu nie czytać.

 Mamy w domu nowego mieszkańca zwie się Wojtik.

Jest to piesek, bardzo grzeczny i przytulaśmy, bardzo kochany wręcz wyrywany z rąk do rąk.

Czym różni się nasz nowy przytulak od innych przytulaków?

Dlaczego jest tak wyjątkowy i jedyny taki, niepowtarzalny ?

Otóż dlatego że, stworzył go sam Wojtuś.

Z niewielką (bardzo niewielką) pomocą mamy.

Jak to możliwe ?

Nie wierzycie, że mój 3,5 latek potrafił stworzyć własną przytulankę ?

A i owszem dzięki Projektowi Zaszyj Nudę . 

Z nimi nie ma rzeczy nie możliwych !!! :)