Kiedy zobaczyłam te nowości, oczy mi się zaświeciły !

Nie ma chyba najukochańszej dobranocki w naszym domu niż Masza i Niedziwiedź. 

I chociaż dzieciaki znają każdy odcinek na pamięć, w wersji polskiej jak i rosyjskiej to zachwytom i salwom śmiechu nadal nie ma końca. 

Egmont dobrze wie co cieszy dzieciaki, dlatego wybiera tematy i tytuły na które warto postawić, żeby maluchom się podobało. Jeżeli macie w domu wielbicieli Maszy oraz Barbie tudzież, układanek to zapraszam serdecznie dalej, dla każdego coś miłego :)

Jaka jest nasza ukochana seria książek o przyrodzie i zwierzakach rozmaitych?

 Ta wydawnictwa MULTICO, książki z tej serii są już nie pierwszy raz na forum naszego blogu, na pewno też nie ostatni. W naszym domu w ostatnim miesiącu pojawiły się aż 4 tytuły. Każdy jest inny, każdy niezwykle ciekawy i każdy wart uwagi. Na okładce widnieje napis KSIĄŻKA DLA CAŁEJ RODZINY i to autor (a jest ich wielu) realizuje w 100%. Książki są tak pisane, tak pokazywane, tak obrazowane a informacje tak dobrane żeby każdy bez względu na to ile ma lat i czy jest słuchaczem czy lektorem czuł wieka przyjemność z obcowania z tymi publikacjami i wyniósł moc nowych wiadomości i informacji na dany temat. W końcu człowiek uczy się całe życie, a ta seria doskonale tego dowodzi. Nie ma takiej publikacji która by czegoś nowego nas nie nauczyła i nie w niosła w nasze życie. Wrażenia estetyki i piękna oraz zachwytu przyrodą także na wysokim poziomie. Zwierzaki pokazane z perspektywy z jakiej prawdopodobnie nigdy nie mielibyśmy możliwości ich zobaczyć i podziwiać.

Maja i jej świat, to seria 4 książeczek, zauroczyły mnie kiedy wypatrzyłam je na którymś z blogów. 

Nie znałam jeszcze ich treści, po prostu oczarowały mnie ilustracje, subtelne, szkicowe, romantyczne, delikatne. Co ciekawe i charakterystyczne, każda książeczka ma tylko jedna użytą pastelową barwę. Barwę jaką danej tematyce nadaje Maja, w końcu książeczki dotyczą jej świata. Dziś dwie z czterech publikacji a w przyszłości z pewnością pojawią się kolejne.

Miałam wielką nadzieję, że przy takich ilustracjach nie rozczaruje mnie treść, miałam obawy czy okaże się adekwatna, odpowiednia, równie nastrojowa. Na szczęście wszystko razem jest dograne i skomponowane, jak piękna linia melodyczna. Subtelność i harmonia :)

Seria Moja Pierwsza Encyklopedia to jedna z tych serii które, zawsze śledzimy i na bieżąco uzupełniamy. Dzieciaki bardzo lubią kiedy czytamy te publikacje razem, ale ponieważ tekstu w zestawieniu z obrazem, jest mało równie chętnie wertują książeczki samodzielnie. 

Tym razem w nowościach, odnalazłam tytuł Straż Pożarna - to tematyka która stale się w naszym domu przewija, powraca, tak czy siak jest aktualna i na czasie. Dlatego książeczka która poszerzy wiedzę i w ładny graficznie sposób nakreśli pewne obszary ciężkiej i wymagającej pracy jakiej podejmują się każdego dnia strażacy, musiała się znaleźć w domowej biblioteczce. 

O PlayMais słychać nie od dziś. Był czas kiedy widać je było dosłownie wszędzie, w gazetach, w reklamach, na wielu, wielu blogach. Ja postanowiłam ten boom przeczekać i sprawdzić na skórze innych jak PlayMais sprawdza się w praktyce. Z moich obserwacji jako (można powiedzieć) doświadczonego rodzica wynikało, że całkiem małe dzieci choć czerpią przyjemność z zabawy kukurydzianymi elementami, nie do końca radzą sobie z odtwarzaniem wzorów. Z precyzyjnym docinaniem, formowaniem itd itp. Dlatego z zestawami twórczymi postanowiłam poczekać na poważniejszy szkolny wiek, kiedy zdolności manualne ale także wyobraźnia przestrzenna choćby samego Wojtusia wskoczy na wyższy poziom. Jednak ostatnio w oko wpadło mi coś zupełnie innego choć tego samego producenta. Jak wiecie (lub nie ) szukam zawzięcie ciekawych i różnorodnych form zabawowych, które pomogą mi popracować nad Wojtkową a przy okazji Alusiową koncentracją. Wpisałam hasło MOZAIKA i wyskoczyła mi moc różnych produktów. Jednak od razu zobaczyłam te marki PlayMais i wiedziałam już czego chcę. Po pierwsze same elementy będą dla dzieciaka fajna alternatywą i odmianą, po drugie dużą frajdą no i doskonałym produktem który należy w naszym domu do grupy tzw "przy okazji". Kiedy to przy okazji zabawy maluchy pracują nad tym na czym mi zależy.

Dziś dwie fajne propozycje od Wydawnictwa Nasza Księgarnia, które w niekonwencjonalny sposób podchodzą do szkolnych kwestii . Jak polubić gramatykę, najlepiej oswoić ją od pierwszych chwil, od pierwszego podejścia. Jak polubić matematykę najlepiej przekonać się jak bardzo jest przydatna w codziennym życiu i przekonać się, że ani troszkę nie jest straszna jeżeli nie skacze się na głęboka wodę a bawi się i lawiruje w matematycznym świecie.
Łatwo się mówi ale jak o tym przekonać dzieci, najlepiej poszperać wśród książek. 

Dziś jak na tacy dwie bardzo trafione w mojej opinii propozycje.

Dziś dwie książeczki które łączy przede wszystkim imię i nazwisko autorki. 

Jolanta Marcolla jest za razem autorką jak i ilustratorką obu publikacji. 

Przyznam też, że zarówno w jednej jak i drugiej dziedzinie wykazała się niebanalnością i nietuzinkowością. 

Pierwszą książką ilustrowaną przez Panią Jolantę jaka trafiła w nasze ręce był tytuł "Strachy na Lachy." Tytuł który do dziś dzień, cieszy się dużym powodzeniem w naszym domu i w rodzinie. Dlatego też wiedziałam, że "Wiedźmy i czarownice" na pewno będą strzałem w dziesiątkę. 

Natomiast co do tytułu "Kim i Ktoś z Nikim" no cóż przyznaje szczerze, po prostu mnie zaintrygował.  

Książeczka ma znaczącą przewagę obrazu nad tekstem, dużą czcionkę i wszystko mogłoby wskazywać na to, że to dobra pozycja dla maluszków. Ale...

Książka nie jest wcale prosta ani pod względem tekstu, ani obrazu. Ma ukryte przekazy, znaczenia a ja mam w domu 3,5 latkę oraz 6 latka i mogę z pewną odpowiedzialnością powiedzieć, że Wojtuś zrozumiał przekaz i ładnie mi opowiedział co miał autor na myśli a Ala nie zrozumiała nic. 

Dlatego moim zdaniem to książeczka najwcześniej 5+. 

No dobrze tyle tytułem wstępu ale o czym ta opowieść. Jest to opowieść o niełatwej tematyce przyjaźni, odrzucenia, dzieci które myślą (i zapewne mają ku temu podstawy jak choćby drwiny rówieśników, czy ciężka sytuacja w domu), że są nic nie warte i nikt nie chce się z nimi zadawać. Książka o tym, że warto wyciągać do takich osób rękę, bo one pod maską ukrywają swoje prawdziwe oblicze i wnętrze a ono może się okazać dla nas cennym skarbem. 

Kim, Ktoś i Nikt to nieprzypadkowo napisane dużymi literami zaimki, to imiona, oryginalne, i sprawiające że książka właśnie ze względu na nie wchodzi w pewne zawiłości. Ale też dzięki nim staje się wesołą i ciekawą lekturą z morałem którą się czyta nieco tak jak bawi się w chowanego. 

Bardzo ciekawa zabawa słowem.

Główna bohaterka dzięki swojej otwartości i dzięki temu, że się nie zraża jej brakiem u Nikogo zdobywa nowego przyjaciela. Książka pokazuje, że warto się wysilić, warto iść inną drogą niż wszyscy, warto samemu sprawdzić a nie tylko wierzyć innym na słowo. Same ilustracje doskonale współgrają z treścią są tajemnicze a za razem odkrywcze. Pełne detali i najrozmaitszych plam, kształtów, niedomówień. 

Niezwykła to lektura która zachęca do rozmów, przemyśleń i rozważań na temat przyjaźni i różnych postaw dzieci. Przyjaźń ma potężną moc i siłę potrafi zmienić świat na lepsze.

 To więź która sprawia, że dając jednocześnie zyskujemy. 

Na końcu książeczki czeka konkurs, wystarczy, że młody czytelnik zilustruje swojego najlepszego przyjaciela, potem w kilku zdaniach tą przyjaźń opisze i wyśle. Raz w miesiącu najciekawsza praca zostanie obdarowana autorską grafiką samej Jolanty Marcolla. 

My w najbliższy weekend bierzemy się do pracy. Może nam się uda, a ja jestem bardzo ciekawa kim jest najlepszy przyjaciel Wojtusia i jak zostanie on zobrazowany. 

Druga książka nosi tytuł "Wiedźmy i Czarownice", ale w odróżnieniu od tradycyjnych lektur to bohaterki które prawdopodobnie po trosze zna każdy z nas. 

Jak są przedstawiane czarownice i wiedźmy w bajkach zawsze tak samo złe, paskudne, bez serca, tylko czyhają na małe bezbronne dzieciaczki. Ja sama jako kilkulatka, nigdy sama nie chodziłam do lasu bo byłam święcie przekonana, że mieszka tam Baba Jaga, w domu na kurzej stópce. Toż to szkarady które z pewnością mają diabelskie moce i usposobienie, a przy okazji są próżne i podstępne. Czym się żywią? Najczęściej dziećmi, zwłaszcza tymi niegrzecznymi. Takie złote myśli znajdziemy w wielu książkach i książeczkach a także baśniach, takie opowiadano mi jako małej dziewczynce, ja jakoś nigdy ich nie kontynuowałam. Jak do tematu podeszła Jolanta Marcolla, a no tak jak pisałam we wstępie zupełnie niebanalnie. Zamiast pisać o czarownicach i wiedźmach postanowiła dopuścić same zainteresowane do głosu. Osłonięte woalem tajemnicy postanowiły uchylić jej rąbka czytelnikom.  I jak się okazało nie ma się czego bać !

Chryja, Mitręga, Matnia, Makabra, Swawola, Katapulta, Kombinacja, Ciupa, Szelma, Szprycha, Frustracja, Ciemięga, Szkarada, Zgryzota, Uciecha, Łotryzacja. 

Oto cała plejada głównych bohaterek. Które jak się okazuje nie są takie straszne jak o nich piszą. 

Za to każda ma do powiedzenia coś co sprawi, że młody (i nie tylko) czytelnik otworzy szeroko oczy ze zdumienia albo wybuchnie gromkim śmiechem. Tak czy inaczej zły czar pryśnie a Czarownice i Wieźmy po tej lekturze z pewnością nie będą już obiektem strachu i lęku.

Otóż okazuje się, że one wcale nie chcą nikogo straszyć, ba wiedząc, że urodą nie grzeszą pokazują się czytelnikom tylko do celów wydawniczych, poza tym wcale nie lubią się ujawniać. Są pracowite, wrażliwe i jak każdy czasem miewają gorsze dni. A przede wszystkim, chcą być wysłuchane i zrozumiane. Kiedy poznamy bliżej te upiorne kobiety okaże się, że bardzo zyskują, a tak naprawdę nawet zasługują co najmniej na uśmiech.

Książka ma swoje przesłanie, nie jest to zwykła opowiastka czy historyjka. To nawiązanie do ludzkiej natury, nawiązanie do tego jak łatwo jest nam oceniać kogoś kogo zupełnie nie znamy (i poznać nawet nie chcemy). Jak łatwo z naszych ust lub w myślach ludzkich pojawiają się krzywdzące, urągające słowa wobec osób, które wydają nam się inne/dziwne/odmienne.

Po przeczytaniu wypowiedzi każdej z bohaterek zrozumiemy, że cechy jakie posiadają, wcale nie są tak odmienne od naszych , że jak pisze sama autorka jesteśmy je w stanie nie tylko zaakceptować ale być może nawet polubić. Tak naprawdę wiele cech posiadamy sami, więc każdy z nas po części jest taką wiedźmą. I może te słowa i to przesłanie kieruje autorka nawet bardziej do nas dorosłych niż do dzieci, które nie mają w naturze uprzedzania się do nikogo, w moim odczuciu to cech nabyta z obserwacji.  Co do dzieci to myślę, że tym które obawiały się wiedźm i czarownic teraz już ten lęk doskwierał nie będzie. 

Tak naprawdę takie postacie jak wiedźmy czy czarownice, są niczym innym jak uosobieniem dziecięcych nieokreślonych lęków, przed tym co niewiadome, czy to w nocy czy w ciemnym lesie lub w innych tajemniczych zakamarkach. W naszym domu, ponieważ o czarownicach się nie mówiło, automatycznie dzieciaki cały swój strach przerzuciły na dziki. Które podobnie jak Pani Jolanta próbujemy im oswoić, na razie z marnym skutkiem hihi.

Zapraszamy na stronę Wydawnictwa Jedyne Takie, które zapewne jeszcze nie jeden raz nas zaskoczy, ambitnymi i dającymi do myślenia publikacjami. 

Na stronie wydawnictwa można też nabyć obie książki. 

Książeczki obrazkowe idą z nami i za nami już dobre 6 lat. 

Zaczęło się od serii Obrazki dla maluchów, potem były inne książki typu 1001 szczegółów i choć już (przynajmniej z Wojtkiem) jesteśmy na etapie czytania dużo dłuższych i mniej ilustrowanych opowieści, to te z mnóstwem obrazków nadal cieszą się największym powodzeniem.
Serię Świat w obrazkach odkryłam ostatnio, zupełnym przypadkiem (Wojtuś pokazał mi ją w przedszkolu) i jak się okazuje już nieco za późno, bo wiele pozycji z tej serii już ciężko dostać.
Nie mniej jednak pięknie wydano, niedawno dwa tytuły które z tematyką spasowały nam doskonale zwłaszcza, że góry i lasy to nasz żywioł. Naprawdę świetny wybór na nadchodzące wakacje, czas przygód, odkryć i spacerów. Czuję, że zwłaszcza las będzie naszym codziennym nieodłącznym kompanem. 

Oba tytuły są pięknie wydane, cudownie zilustrowane, wszystkie informacje są podane prosto, jasno i ciekawie dla dzieci. A jednocześnie książki do tematu podchodzą bardzo szeroko a zawarta w nich wiedza z niezwykłą łatwością zapada dzieciakom w pamięć. Zwłaszcza, że jest atrakcyjnie przedstawiona i dobrze wyselekcjonowana. 

Rikusia poznaliśmy całkiem niedawno, jak się okazuje, nie od początku, tylko od końca. Opisywałam 2 tygodnie temu, dwie Rikusiowe nowości kto ciekawy, ten niech przeskoczy jednym susem (TUTAJ), dziś wracamy do korzeni. Pierwsza z książeczek traktuje bowiem o czymś bardzo istotnym, zwłaszcza dla małych dzieci, które ciężko sobie radzą z odrzuceniem i innością, a szczególnie kiedy ta inność dotyczy ich samych. Dobrze pokazać tym najmłodszym, że każdy tak naprawdę jest inny i nie ma dwóch takich samych osób, że wady nie są wadami, że są po prostu czymś co nas wyróżnia z tłumu. Jedni mają kręcone włosy, inni mają piegi, jeszcze inni odstające uczy, czy jedną nogę krótszą. Ale każde dziecko ma prawo się bawić, ma prawo do własnego zdania, ma prawo do radości i do życia bez wytykania palcami. Dlaczego dorośli nie lubią inności, najczęściej ze strachu, z niewiedzy, z wyrytych w ich głowach błędnych przekonań lub twierdzeń. Dlaczego dzieci wytykają inność palcami, przeważnie dlatego, że tak i przykład dają im rodzice i otoczenie. Dzieciaki same z siebie nie wiedzą od urodzenia, że coś jest takie i tylko takie, czy takie być powinno, że ciemny kolor skóry to nie jest taka sama cecha osobowa jak włosy blond. 

To my zwracamy im na to uwagę, to my podkreślamy pewne cechy nie jako opcjonalne tylko wyróżniające się, niekoniecznie w dobrym słowa tego znaczeniu. 

Dlatego książeczki takie jak ta są bardzo potrzebne. 

Elementarz przyrodniczy to trzecia już część w serii, pierwsza część dotyczyła języka polskiego, druga matematyki, przyszedł czas na trzecią królową nauk jaka rządzi w klasach I-III, bo do tej grupy wiekowej skierowane są wszystkie trzy książeczki - przyrodę. Zresztą wszystkie trzy opierają się na podstawie programowej. Kolejnym łączącym elementem są też autorka Beata Ostrowicka oraz ilustratorka Katarzyna Kołodziej. Cudowny to duet bo tak jak zachwycił nas elementarz matematyczny nie inaczej a nawet ciekawiej (ze względu na nasze z dzieciakami zainteresowania) zaprezentował nam się ten przyrodniczy.

Pokazałam Wam już kilka prezentowych propozycji dla przedszkolaków, a dziś dla odmiany coś dla szkrabików tycich, tyciutkich które też wkrótce swój dzień mają a zabawa i odkrywanie to ich żywioł. W roli testerki dziś debiutuje Natalia a w roli najlepszego prezentu dla maluszka Suchy basen z kulkami Sweet-time.pl

Kto z nas będąc małym dzieckiem nie lubił mieć swoich tajemnic, sekretnych miejsc, kryjówek ?

Kto nie lubił uciekać od rzeczywistości w swój własny wyimaginowany świat wyobraźni i snu?

Kto z Was nie marzył o wielkich przygodach rodem z bajek, baśni czy filmów ?

Czasy się zmieniają, ale dzieci, mimo powszechnie krążących opinii, wcale nie aż tak bardzo.

TeePee to była moja pierwsza myśl kiedy pomyślałam o Dniu Dziecka 2017.

Dzieciaki świetnie się razem bawią, doskonale się rozumieją, bardzo lubią wszystko robić wspólnie. 

Dorośli też do tego aby sobie zupełnie samodzielnie organizować wolny czas, nie potrzebują a nawet nie chcą dorosłych intruzów. Wspierają się, pomagają sobie, odkrywają wszystko razem - rzecz jasna nie pisząc bajek kłócą się, wrzeszczą i obrażają jak to w rodzeństwie. Dlatego chcąc im kupić jeden wspólny prezent pomyślałam własnie o własnym wigwamie. Wystarczająco dużym, odpornym, takim który można rozłożyć zarówno w domu jak i na podwórku chroniąc się przed słonkiem, wiatrem, wtedy kiedy potrzebna jest chwila wytchnienia, odpoczynku, lub  kiedy maluchy będą miały ochotę na zabawę w Indian, chowanego czy podchody.

 Nadciągają ciepłe dni, wiosna która nie może przybyć, lato, wakacje. Czas który moje dzieci spędzają od rana do wieczora na świeżym powietrzu (już wszyscy nie możemy się doczekać). Wielu rodziców teraz stawia na rozwój intelektualny dzieci, już on najmłodszych lat, a nawet miesięcy, tym czasem ten wiek przedszkolny to najlepszy czas na to żeby rozwijać i wspierać naturalne zamiłowanie dziecka do ruchu. Warto o tym pamiętać i o to dbać. Ruch wspiera procesy myślowe, intelektualne, rozwój mózgu u takiego szkraba jak nigdy później. Najlepiej oczywiście wszystko zbalansować. Troszkę tego, troszkę tamtego, ale myślę, że zachęty do szaleństw dzieciom nie trzeba za grosz.
Jednym z nieodłącznych kompanów moich maluchów jest rower. Wojtusia rzecz jasna taki z pedałami, ale Ala uwielbia biegówki, nie cięgnie jej do zmiany a ja twierdzę, że dorośnie do takiej decyzji sama i ma na to czas. Tak więc kiedy nasza poprzednia drewniana biegóweczka się rozpadła zaczęłam wiosenne poszukiwania nowego sprzętu.

 Dziecko odczuwa ogromną potrzebę kontaktu z muzyką, poruszania się do muzyki, śpiewania. Jest to dla niego naturalne! Tupie w rytm piosenek, podskakuje, widać że całe jest muzyką i muzyka jest w nim. Dlatego instrumenty moim dzieciakom towarzyszyły od zawsze, od pierwszych miesięcy życia.
Pełna improwizacja, czasem wtórowanie melodiom lecącym z radia, wspólne śpiewanki i wygrywanki.
Bywa baaaardzo głośno ale czy to ważne, grunt żeby rozładować złe emocje, wspólnie spędzić czas, poczuć rytm i świetnie się bawić. A muzyka porywa każdego małego i dużego.

Nie dawno opisywałam piękne wydanie biblii dla dzieci 6-9 letnich (TUTAJ). Przerobiłam ją z Wojtusiem na wszystkie strony, od przodu, od tyłu, na wyrywki, znamy ja już dokładnie i poczuliśmy niedosyt. Potrzebowaliśmy wydania szerszego, czegoś dla starszych dzieci. Dlatego jeżeli macie w domu dziecko w przedziale wiekowym 7-12 lat, Biblia którą pokażę dziś to wybór doskonały. Po lekturze takiego Pisma Świętego jakie opisywałam niedawno, przejście w właśnie pokazywanego tytuł  to rzecz zupełnie naturalna. Dziecko dużo już wie, rozumie, pamięta więc dzięki tej książce wszystko sobie uzupełni, poukłada, dowie się więcej pełniej a jednocześnie otrzymacie książkę nadal kierowaną do dzieci.

Jeszcze sama niedawno, nocami i dniami wkuwałam anatomię. I choć przedmiot ten spędzał mi sen z oczu to jedno było dla mnie zawsze pewne, ludzkie ciało to niezwykła machina, fascynująca przygoda i przedmiot który przydaje się nie tylko kiedy jesteśmy studentami Akademii Medycznej ale także w zwykłym codziennym życiu. Im więcej wiemy na temat naszego ciała tym lepiej możemy rozpoznać sygnały jakie nam ono wysyła, lepiej możemy o nie zadbać, lepiej możemy poradzić sobie z rozmaitymi problemami a także lepiej rozwinąć różne talenty. Dlatego książki o ciele dla dzieci pojawiały się w naszym domu bardzo wcześnie. Dla dzieci świadomość własnego organizmu to coś niezwykłego. Nasze ciało to niezliczone fakty, informacje i ciekawości. Specjaliści wciąż sięgają dalej i dalej, odkrywają, poznają a dziś chciałam Wam pokazać, że anatomia z dzieckiem to żaden wymysł, czy abstrakcja to świetna przygoda, a maluchy strasznie się cieszą kiedy mogą zajrzeć w głąb siebie, poczuć pod skórą kosteczki, wyczuć bicie serca, zrozumieć, że żebra czy czaszka to taka tarcza ochronna dla bardzo istotnych narządów. Jak to wspaniale wiedzieć dlaczego możemy biegać, co sprawia, że utrzymuję równowagę na rowerze, co nam pozwala zaczerpnąć głęboki wdech, co się dzieje z kęsem który bierzemy do ust i jaka jest jego droga.

Wiedza o własnym ciele to dla dziecka duma, satysfakcja i coś czym chętnie się chwalą a także wplatają w swoje dialogi. 

Dziś dwa pomysły na wykonanie gekona techniką sztuki jaką tworzą Aborygeni australijscy. 

Aborygeni tworzą obrazy składając całość dzieła z małych kropek. 

Przykład takiej sztuki na zdjęciu poniżej:

Alusi zakochana jest po uszy w brokatowo - fluo farbach Bambino, dlatego też często nimi tworzymy. 

Efekt faktycznie są wspaniałe a sama możliwośc pokrywania tymi niezwykłymi kolorami kartki to czysta przyjemność dla każdej małej księżniczki. 

Odkrywam wydawnictwo Jedność na nowo, mimo że z Targów Książki w Krakowie zawsze przywożę minimum dwa tytułu dla dzieciaków. Jednak odkąd zaczęłam buszować po stronie internetowej wyławiam same perełki. W najbliższym czasie pokażę Wam z wielka przyjemnością trzy z nich. Oto pierwszy tytuł - Dziecięce tytuły na każdy dzień. 

Nowość nie nowość. Nowa odsłona gry o nazwie Hooopa!, różniąca się według opisów, tak wyglądem jak i samą mechaniką czy też zasadami. Jeżeli macie Hooopa! możecie sobie gry porównać, ja nie miałam okazji grać w pierwowzór więc do tematu podejdę bez porównań. 

Frogi zniewoliło mnie swoją estetyką, żabimi pionkami i prostotą. Gra przeznaczona dla graczy 7-99 ale 6 latek spokojnie daje radę. Znamy już przeznaczenie wiekowe dodamy jeszcze pozostałe kwestie opisowe czyli mamy przed sobą grę dla 2-4 graczy a rozgrywka to około 20 min, wg producenta. Im mniej graczy tym czas rozgrywek krótszy, przy 4 graczach sięga czasem powyżej pół godzinki. 

Bardzo Fajna gra familijna i dla dzieci w rozmaitym wieku.

Tuban to marka która nam towarzyszy nie od dziś. Jeżeli kupować płyn to tylko u nich. Płyn zapewnia świetną zabawę i nie frustruje dzieciaków bo bańki nie chcą się robić albo kiedy zbyt szybko pękają.
 Tuban opatentował recepturę, dzięki której bańki robią się zawsze a ich trwałość i wytrzymałość jest naprawdę wysoka. Dlatego kiedy ogłoszono testowanie zestawów Tuban, ustawiliśmy się w rządku i cierpliwie czekaliśmy na możliwość testowania zestawu do robienia gigantycznych baniek mydlanych. Koniec końców kiedy malutkie banieczki wywołują wielki uśmiech na twarzy każdego dziecka, co musi się dziać kiedy banka osiąga rozmiary xxl. Szczęście się do nas uśmiechnęło i niedługo okazało się, że banieczki do nas przylecą. Potem pozostało jeszcze tylko czekać na odpowiednią pogodę. Na szczęście dla nas (odnosząc się do tegorocznej wiosny), bańki uwielbiają pogodę która nie obfituje w słoneczko, za to taką która zapewni im wilgoć w powietrzu i taką dokładnie pogodę mamy od dłuższego czasu. Tak więc kiedy deszcz przestał na chwileczkę padać a na zewnątrz temperatura osiągnęła przyjemny stan, wyruszylismy na spotkanie z przygodą. Szukaliśmy też wietrznego miejsca, które pozwoliłby bańkom, osiągać prawdziwie gigantyczne rozmiary. Jak nam poszło ? Zobaczcie sami :D

Im więcej książek dotyczących wiary mamy tym ciekawość dzieci wzrasta. Dlatego każda nowa przeze mnie także przyjmowana jest z otwartymi rękoma, gdyż rzuca nowe światło na pewne kwestie. Wspomina o czymś o czym do tej pory dzieciaki nie miały okazji usłyszeć. I choć tak na dobrą sprawę z książeczek tych czerpie głównie Wojtuś, to Alusia też ma swoje przemyślenia i wyciąga na swój sposób wnioski. I oboje wciąż i wciąż czują niedosyt wiedzy. Dziś przed Wami Katechizm ale nie taki zwyczajny, bo ani dla dzieci komunijnych, ani dla dorosłych, jest to katechizm jedyny w swoim rodzaju stworzony z myślą o najmłodszych. 

Katechizm w którym przeważającą cześć stanowią obrazki. 

Tekst jest krótki prosty i w wychwytuje sedno.

Ćwiczenia planowania ruchu ręki przygotowują do nauki pisania, stymulują sprawność manualną oraz koordynację wzrokowo-ruchową. Odtwarzanie przez dziecko prezentowanych wzorów pełni funkcję stymulacji lewopółkulowej. Powtarzanie rysowanych wzorów pozwala na wzbudzenie naśladownictwa. Ćwiczenia naśladowania i planowania ruchu dominującej ręki pozwalają zbudować biologiczne podłoże uczenia się mowy: naśladowania ruchów artykulacyjnych, uczenia się wzorców ruchu i rozumienia intencji.

Mówiąc prościej ćwiczenia planowaniu ruchu ręki są niezwykle potrzebne, nie tylko dzieciom z trudnościami ale także każdemu dziecku które, dzięki takiemu treningowi usprawni procesy myślowe, nauczy się odwzorowywać, poćwiczy prowadzenie ręki i jej kontrolę czyli wszystko to co przyda mu się na 100% w zerówce jak nie wcześniej. 

Jeżeli zastanawiacie się czy już 2-3 latek może grać w gry planszowe odpowiedź brzmi, OCZYWIŚCI, jak najbardziej a my do tego bardzo zachęcamy. Wydawnictwo EGMONT pamięta o tych najmłodszych, o tych którzy lubią odkrywać, o tych którzy lubią wyzwania, o tych którzy też chcą uczestniczyć w rozrywkowym życiu rodziny ale jednocześnie wszystkiego dopiero się uczą a przegrywanie nie jest ich mocną stroną. 

Jakiś czas temu opisywaliśmy jedną z ukochanych gier Alusi - KOTEK PSOTEK.

Dziś kolejna taka właśnie gra doskonała dla całkiem młodych graczy. A już niedługo kolejne, więc zainteresowanych zachęcam do obserwowania nas w najbliższym czasie.

Granna Quizzy - jeszcze kiedy byłam mała (a wg moich dzieci to były czasy prehistoryczne) Granna wypuszczał quizy które każdy chciał mieć i które zapewniały rozrywkę na każdych urodzinach. Co prawda teraz czasy się zmieniły ale poziom quizzów Granni nie spadł nic a nic a pojawiają się kolejne równie ciekawe a niektóre nawet ciekawsze niż to było kiedyś. W końcu każdy wydawca chcąc nadążyć za nowoczesnymi dziećmi, musi iść do przodu. 

Większość quizów uwielbiamy za to, że choć posiadają plansze równie dobrze sprawdzają się bez planszy np w aucie i zajmują dłużący się czas w mądry sposób. Dziś prezentujemy nasze ulubione gry z serii GRANNA IQ. Seria dla tych dzieciaków które chcą wiedzieć więcej i wciąż poszukują odpowiedzi na nurtujące ich pytania. Dla dzieci które chcą się sprawdzić i pochwalić swoją wiedzą. Pięknie i solidnie wydane, w dobrej cenie, cieszą oko i moje matczyne serce, mądra edukującą zawartością.

Seria o Kasi to nowość i pierwsze dwa tytuły, jestem jednak przekonana, że tytułów ukaże się więcej, bo to doskonała seria dla całkiem już malutkich dzieci. Książka w fajnym rozmiarze, doskonałym dla małych łapek, usztywnione (nie całkiem sztywne) strony, których łatwo podrzeć się nie da, wesołe i pogodne ilustracje, bardzo prosty przekaz, jeden wątek. Kasia będąca rówieśniczką maluszków to także pozytywna strona, zawsze fajnie czytać i słuchać o kimś "takim jak ja". Kiedy dziecko nie zjada już książek, śmiało możemy zacząć mu czytać opowieści o Kasi. Opowieści które pozwolą oswoić i pokonać pewne problemy i trudności.

Pszczółki, zaczynają się nieśmiało pojawiać na łące, w przydomowym ogródku, przylatują już do naszych bratków. Dlatego postanowiłam dodać do naszej galerii kilka pszczelich akcentów. 

W końcu to pracowite, mądre i bardzo potrzebne owady. Dzięki nim mamy pyszny słodki miodek i mrowie kwiatów dookoła. 

To książka trudna. Nie pod względem duchowym, nie jest ciążka emocjonalnie, emocjonalnie mogę powiedzieć mnie rozbroiła i umocniła. Pod jakim względem jest trudna? Głównie pod względem językowym, czasem mocno rzeczowym i naukowym. Ponieważ Pan Dawkins, o którego istnieniu tak na marginesie wcześniej, nie miałam bladego pojęcia, to człowiek wykształcony a także posługujący sie dobrze wystudiowaną retoryką, oręż jaki wyciągnięto przeciw jego argumentom musi być naprawdę solidny. A może nie tak nawet przeciw argumentom, co po prostu obnażający je i obalając jeden po drugim, w sposób tak banalny iż naprawdę ciężko uwierzyć, że ktokolwiek wierzący może czytając książki Dawkinsa tracić wiarę.

Uwielbiam takie książki, bo dzięki nim mogę pokazać dzieciom świat dzieci które tak samo jak one, mają marzenia, lęki, lubią wyzwania choć ich codzienność różni się w kilku aspektach, zwłaszcza w tym, że ludzie których spotykają na swojej drodze bywają okrutni. I oby nie wychować takich strasznych dorosłych warto szukać i wynajdywać takie lektury jak ta, uświadamiające i uczące empatii.