Wracając do wątku, obalając te argumenty należało się posłużyć językiem i argumentami popartymi naukowo i takimi których podważyć się nie da. Język więc jest naukowy, wymaga koncentracji i raczej nie polecam dodatkowych rozpraszaczy wkoło, jeżeli chcecie pojąć sedno i wyssać cały smak jaki płynie z tej lektury. A smak jest nieziemski, bowiem książka chcąc, nie chcąc nawet wielkich niedowiarków zachwieje, gdyż argumenty nie są wydumane i wyssane z palca, tylko mocno ugruntowane i poparte faktami, wyliczeniami, czarno na białym. Myślę na podstawie cytatów i fragmentów zawartych w książce, że zamierzeniem Dawkinsa i innych jemu podobnych jest trafienie do młodych inteligentnych ludzi i sprowadzenie ich na ziemie w najgorszym tego słowa znaczeniu. Jego intencją jest pokazanie iż wiara w Boga to tylko urojenie i choroba psychiczna a pokazywanie dzieciom prawd wiary od najmłodszych lat powinno być karalne gdyż jest niczym innym jak przemocą i to najgorszego sortu. No cóż jak się wierzy bezgranicznie w siłę przypadku, tak bardzo, że aż ciężko w to uwierzyć, bo z logicznego punktu rzecz ujmując ten przypadek jest bardziej niemożliwy niż cuda w jakie Dawkins bezsprzecznie nie wierzy. A po drugie jeżeli za boga ma się Darwina a za bibie jego dzieła to argumenty się ma jakie, się ma. I choćby jak były ubrane w mądre słowa Scott Hahn, Benjamin Wiker obalają wszelkie Dawkinowski argumentu jeden po drugim z wielkim hukiem, nie używając przy tym kwestii czysto duchowych ani nie przyjmując odgórnie istnienia Boga, tak jak Dawkins przyjął odgórnie jego nieistnienie.