Jeżeli macie w domu fana dinozaurów. Jeżeli wasze dziecko lubi lektury wciągające ale za razem mądre, takie które coś wnoszą do jego wiedzy. Jeżeli już czyta samodzielnie i lubi poważne nie infantylne książki, ale nie przepada za długimi tekstami. To mam coś dla Was. 

Ponieważ mój Wojtek pasuje do wszystkich trzech zdań umieszczonych powyżej, nie mogłam przejść obojętnie koło tej książki. Naukowe fakty wplecione w wartką akcję oraz okraszone bardzo atrakcyjnymi grafikami. Tak w jednym zdaniu mogłabym opisać tą publikację. 

Wartościowa i fascynująca za razem.

Jeżeli szukacie fajnych inspiracji w postaci gotowców wspierających koncentrację, mam coś dla Was.

U nas przyjęły się wyśmienicie, bo choć wytężają umysł, koncentrują dziecko na zadaniu i precyzji i wspierają motorykę małą, to są to zadania z serii lekkie i przyjemne czyli iście wakacyjne.

Co ty ? Pixel art od Adamada.

Są to cztery tematyczne zeszyty aktywizacyjne Pojazdy, Zwierzęta, Księżniczki oraz Piraci.

Te wakacje są dla nas zupełnie wyjątkowe. Po pierwsze pierwszy raz w piątkę, co sprawi że są nie małym wyzwaniem. Kuba nie jest wielbicielem podróży i przyjemnie się z nim jedzie tyle ile śpi, potem jest awaria której nie ma końca. Dlatego też wszystko co planujemy musi być do 1,5 godziny drogi od domu maksymalnie i wstrzelać się w jedną z jego czterech drzemek, tak sam wyjazd jak i powrót. Jest to nie lada wyzwanie ale ponieważ mieszkamy w małopolsce atrakcji nam nie brakuj. Praktycznie w każdy weekend możemy zrobić sobie szybki wypad, tak żeby starszaki nie traciły na tym że mają młodsze rodzeństwo. Jednym z takich miejsc, znakomitych jeżeli chodzi o rodzinny wypad jest Inwałd Park - kupujecie jeden bilet i możecie bawić się do upadłego dwa dni. My nie braliśmy pod uwagę takiej opcji, ale żeby skorzystać z wszystkich atrakcji i opcji zdecydowanie polecam tą dwudniową wyprawę. Pierwsze dwa parki zwiedzaliśmy z wielka werwą ale po drugim dzieciaki (również ze względu na pogodę, bo 35 stopni w słońcu i otwarty teren robiły swoje) były wykończone, przyznam szczerze nie mniej niż ja. Jednak ja zakładałam to na wstępie i poukładałam sobie parki wedle priorytetu odwiedzin. I tak zaczęliśmy od Dinolandii, potem przemaszerowaliśmy do Warowni a na koniec do Parku Miniatur gdzie nadciągnęła burza przez co Ogród Jana Pawła II niestety odwiedzimy następnym razem. 

Park jest otwarty w sezonie letnim od 9 do 19 a ja mogę zakładać, że byliśmy w szczycie bo dotarliśmy na miejsce w piękny słoneczny dzień, w samo południe i to niedzielne południe. I dla ciekawych, spokojnie można tam jechać nawet w szczycie, atrakcji i możliwości jest tak dużo, że zupełnie nie odczuwa się ilości osób jakie tam przebywają. No może poza kinem 5D oraz karuzelami ale te były poza naszym zainteresowaniem, ze względu na żar z nieba. 

Z wydawnictwem Dwukropek mamy kontakt od niedawna ale zaskakuje mnie on bardzo pozytywnie z każdą publikacją, jaka wpadnie w nasze ręce. Książki są nie tylko ciekawie wydane i zilustrowane ale też wartościowe i mądre.

Mówią, że nie ma głupich pytań. Są podobno tylko głupie odpowiedzi. 

Jednego jestem pewna "Kto pyta, nie błądzi". Kto ma odwagę pytać, dociekać i drążyć ten w życiu sobie poradzi. Ja zawsze korzystałam z zasady "Koniec języka za przewodnika", dzięki temu nie tracę czasu na szukanie na własną rękę. Nie unoszę się dumą, nie buzuje przeszukując mapy i internety. Pytam, czytam wcześniej. Dlatego tytuł 100 głupich pytań dla bystrzaków, uważam za fajną pozycję. Ja lubię wiedzieć. Nie po to by wiedzą się chwalić, dla samej siebie, lubię. Daje mi to satysfakcję wewnętrzną i to jest cudne. Dzieci posiadają tę właściwość jako cechę wrodzoną a ja jej nie zatraciłam. Na szczęście. Więc mimo iż jest to zapewne książka dedykowana dzieciom, wzięłam ją też dla siebie. Bo byłam ciekawa... Trafiłam w 10, bo wciągnęła na długo i mnie i Wojtka.

Pisanie szlaczków, wycinanie, lepienie plasteliny, pisanie palcem po śladzie, nawlekanie koralików. Wszystko to trening motoryki dłoni. Tak zwanej motoryki małej.
Wypracowanie pewnego chwytu i prowadzenie narzędzia piśmienniczego będzie niezbędne w szkole podczas pisania. Dlatego nad mocnym chwytem i sprawnymi rączkami warto pracować. Można zakupić rozmaite pomoce ale można tez wiele z nich znaleźć w domu. Tanim kosztem urządzić dziecku trening mistrza.
Wieszanie prania (przypinanie klamerek), przewlekanie sznurówek, zapinanie guzików, przelewanie, przesypywanie. Naprawdę małe nakłady finansowe a dłonie się hartują i usprawniają.
Dziś kilka zabaw na sprawne rączki. 

Gry plażowe, co to takiego?

To wersja powszechnie znanych, od lat uwielbianych tytułów w wersji piasko i wodoodpornej. 

Co czyni je, grami na każdą pogodę, na dowolny czas i dowolną miejscówkę. Poza tym, że są odporne na wilgoć i zabrudzenia zajmują też minimum miejsca. Dobble mieści się nawet w kieszeni, z Jungle Speed jest pewien problem, bo totem jest dość pokaźnych rozmiarów, ale już do torebki, nerki czy plecaka zmieści się bez problemu. Obie pozycje są doskonałymi grami czy to rodzinnymi czy imprezowymi, tym samym żaden wakacyjny plecak nie powinien bez nich wyruszyć w trasę. Można w nie zagrać w dowolnym towarzystwie wiekowym, płciowym, kulturowym. 

Zasady są do wytłumaczenia w sekundę, co więcej 90% społeczeństwa je zna, więc nie trzeba ich nawet objaśniać. Koniec, końców Jungle speed w wersji podstawowej miało swą premierę w 1991 roku a Dobble w 2009.

Przygotowanie do gry to kolejna sekunda. Rozgrywki są także szybkie, pełne emocji że nic się nie dłuży, nie ma tu czasu na taktykę. Refleks, bystry umysł, spostrzegawczość, szybka analiza i kupa śmiechu. 

Zaczęliśmy przygodę z nowymi pokarmami. Kuba to ten typ który na wszelkie smakowe nowości jest bardziej niż otwarty. Wiedziałam to już po kilku pierwszych tygodniach. Ona zawsze tak jadł jakby nie było nic ważniejszego na świecie a każde sekunda opóźnienia była katastrofą. Nawet lekarstwa po prostu wchłaniał z najwyższą przyjemnością. Dlatego nie ma problemu z nowymi smakami, co mu dam, to je. Jedzenie, jedzeniem ale jeszcze pozostaje kwestia picie. 

Nie na zasadzie konieczności, tylko na zasadzie zobaczenia co i jak. Poeksperymentowania, nauki łykania, przyswojenia innego płynu niż mleko. 

Wiara jest darem Boga, przekazywana nam jest przez rodziców/opiekunów którzy przykładem i swoim podejściem do Boga wywierają na nas największy wpływ, w początkowym etapie naszego życia. Kolejnym elementem uzupełniającym staje się kościół, słowo Boże które z czasem dzieci zaczynają coraz lepiej pojmować, wreszcie szkoła, przyjaciele, otoczenie. Jednak to my rodzice czy chcemy czy też nie, przez naszą postawę  oraz przekazywaną i wciąż pogłębianą wiedzę mamy znaczenie priorytetowe. Jesteśmy zawsze koło dzieci, na co dzień, nie tylko od święta, w ich codzienności, trudach, radościach wszędzie tam gdzie Bóg jest potrzebny i gdzie pamięć o nim może mieć wielkie znaczenie.

Dzieci lubią zadawać pytania, często są to bardzo trudne pytania, ale ja nie lubię pozostawiać ich bez odpowiedzi. Dlatego dużo czytam, szukam, staram się jak mogę zaspokoić ich ciekawość. Pisze tu ogólnie ale to samo dotyczy kwestii wiary, im więcej mówimy, tym więcej pytań się rodzi. 

To bardzo zdrowy i jakże potrzebny element, żywej wiary. Najgorsze dla naszej więzi z Bogiem jest zatrzymanie się w miejscu i tkwienie w schematach.

Seria „Dzieci pytają – naukowcy odpowiadają” to książki które prowadzą dzieci przez nurtujące ich zakamarki, rozbudzając chęć poznawania i budując świadomą i radosna wiarę. To publikacje potrzebne na każdym etapie, jednak zwłaszcza w okresie około komunijnym.

Gdzie spotykamy Jezusa? Pytania o kościół, sakramenty i wiarę

Wierzycie w przypadki ?

Ja nie. Ta książka bowiem trafiła do nas zupełnym przypadkiem, tak myślałam. 

Byłam ciekawa treści, gdyż czytałam o niej i widziałam ją już wcześniej, jednak wiem jakie są nasze aktualne możliwości i były marne szanse na przeczytanie takiej lektury w obecnym czasie.
176 stron, zero ilustracji, nie realne. A jednak, przyszedł taki czas, pojawiły się takie okoliczności które nie tylko pozwoliły nam na przeczytanie tego tytułu ale nawet nas zmusiły do tego.
Wojtek poczuł ogromną potrzebę posłuchania książki, co jest dla niego antidotum na całe zło tego świata. Nie mogła być to książeczka dla dzieci, która raz że go nie zajmie wystarczająco a dwa, że szybko się skończy. Musiała być to poważna lektura, dla poważnego młodego człowieka, która pozostawi po sobie ślad w pamięci i skłoni do dalszych przemyśleń. Po drugie nie mogła być już znana, a po trzecie musiała, być napisana z poczuciem humoru oraz wprowadzać pogodę oraz pozytywne wibracje. I wiecie co? Mimo tytułu który na to nie wskazuje (choć już okładka sugeruje przekorę), ta lektura odnalazła się w roli psychoterapii, celująco !!

Najlepsze jest to, że myślałam iż nie przeczytam jej raz, a czytam ją już raz trzeci w tym tygodniu hahaha.

Kodowanie stało się ostatnio bardzo modne. Cieszy to niezmiernie gdyż jest to znakomity trening umysły i z pewnością zaowocuje w przyszłości. Logiczne myślenie, przewidywanie, planowanie kilku ruchów w przód, planowanie przestrzenne. Ja jako umysł "nie matematyczny", do końca tego nie ogarniam, ale staram się jak mogę wkręcić w ten cały informatyczny świat swoje dzieci, na razie głównie na poziomie zabawowym, bo inny mnie nie interesuje. 

SMART GAMES nigdy nas nie zawiodły, a kiedy wyczułam w nich jeszcze element kodowania wiedział, że gra Hop do norki musi whopsać do naszego domu. Wszystkie Smart Games jakie się dostały w nasze ręce mamy do dziś i z wszystkich korzystamy. Kiedy jedne staja się nazbyt proste dla Wojtka, tym samym staja się doskonałe dla Ali. Kiedy któreś opanuje Ala, czekają grzecznie na Jakuba. Są niezniszczalne i o ile nie pogubicie elementów, możecie mieć pewność, że są nie do zgrania.

Gry kompaktowe Smart Games, maja ten wielki dodatkowy plus, że choć posiadają tekturowe pudełko, całościowo mieszczą się w małym plastikowym opakowaniu, którego plansza stanowi dno. Dlatego cała ich kolekcja, nie zajmuje miejsca, za to potencjał jaki w niej drzemie, jest odwrotnie proporcjonalny do jej wielkości.

"W Robaczkowie" to książka która wpadła mi w oko z czterech powodów. Po pierwsze ze względu na piękną formę wydania. Duży format, ogromne całostronicowe i bardzo przyjemne grafiki, papier świetnej jakości, wysoka jakość druku. Po drugie moc detali, to publikacja nie tylko do czytania ale także do oglądania, wyszukiwania, obgadania - jednym słowem szybko się nie znudzi. Po trzecie ilość tekstu i fajna czcionka, sprawiają, że to świetna pozycja dla małych czytelników. Po czwarte wreszcie, choć być może, właśnie to jest najistotniejsze, edukacyjny wymiar książki.

Mówi on najmłodszym dzieciom, miedzy wersami, do czego prowadzi rzucanie śmieci gdzie popadnie i że to nie tylko sprawa dorosłych, że te małe rączki i wielkie serducha mogą zdziałać naprawdę dużo. Od początku mając świadomość ekologiczną nastawiona na czujność kształtujemy pro-ekologicznie nastawionego młodego człowieka.

Niezapomniane emocje które nadal wracają, przywołując uśmiech.

Cudownie spędzony dzień.

RABKOLAND