Od kilku lat pojawiła się w naszym domu pewna tradycja. Zaczęło się od książki pod tytułem "Prezent dla Cebulki", w kolejnym roku w naszym domu zawitał tytuł "Święta dzieci z dachów" , kolejnym były "Kosmiczne święta" rok temu "Hurrra są święta" a w tym roku w nasze progi wstąpił "Grudniowy gość". Każda z tych książek jest inna, każda wyjątkowa, nie łączy ich nic, poza dwiema rzeczami. Pierwszą z nich jest 24 rozdziałowy układ opowiadań. Wszystkie te lektury są podzielone na 24 krótkie rozdziały, które tworzą piękną całość. I tu mamy drugi element łączący - tematyka. Tematyka nie tyle głównej opowieści, bo ona za każdym razem jest inna, co taka tematyka tła, którym zawsze jest zima, grudzień, okres około-świąteczny. Wszystkie te lektury czyta się w sposób szczególny, nie jednym chełstem, duszkiem, ale sącząc łyczek za łyczkiem. 

Po jednym rozdziale każdego grudniowego dnia. 

Święta już tuż tuż, za dwa dni zaczynamy wielkie odliczanie. Wielkie oczekiwanie, gdyż to tak ogromnie ważne, aby przygotować siebie, swoje serce, swój umysł i swoją duszę na przybycie Dzieciątka Jezus. Jednocześnie nie dać się uwikłać w szaleństwo pośpiechu, porządków, przygotowań, zakupów tylko właśnie wręcz odwrotnie wbrew obowiązującym trendom iść w stronę wyciszenia, oczyszczenia i spokoju oczywiście robiąc przy tym swoje. Pozwolić się przykryć światu białą pierzynką śniegu a sobie dać choćby te kilka chwil na wytchnienie, na kontemplacje, modlitwę i co najważniejsze wspólne rodzinne przygotowanie się na nadejście Naszego Zbawiciela.

Zaraziłam Kubę miłością do czytania, już bez problemu słucha krótkich wierszyków i opowiastek, czy je rozumie czy nie, jest nimi zainteresowany i nie skupia się jedynie na omawianiu tego co widać. Nie mniej jednak pokazywanie, nazywanie, wynajdywanie szczegółów, dźwiękonaśladownictwo to nadal numer jeden na liście ulubionych czynności. Sam często zresztą siada, wertuje, odkrywa,  coś tam opowiada po swojemu i potrafi się tak zająć ładne kilka minut.
 Jedną z ulubionych serii dla najmłodszych, jaka prężnie się rozwija i wzbogaca o kolejne bardzo różnorodne tytuły, jest Akademia Mądrego Dziecka.

Mikołaj już tuż, tuż - dziś nasza propozycja pracy z Mikołajem w roli głównej. 

Mikołaj z papierowego talerzyka z wyszywana brodą. 

Praca kreatywna i dająca możliwość rozwinięcia zdolności motorycznych. 

Basia, piszemy o niej bardzo często, bo to nasza nadal niezmiennie ukochana bohaterka. Tym razem jednak w jakże niezwykłym wydaniu, które nie dość, że można oglądać, kartkować, wertować i czytać, to jeszcze słuchać, słuchać i słuchać... do upadłego, na okrągło, aż do zdarcia płyty.
 A wierzcie mi, że to możliwe. Te teksty się czyta cudownie, ogląda z zaciekawieniem ale słucha... bajecznie. Nareszcie nie tylko dzieci ale również ja, możemy zamknąć oczy i oddać się słuchaniu. Oczywiście nie obędzie się bez hihrów i parskania śmiechem, każdy kto czyta książki Zofii Staneckiej, z jej pocieszną i buńczuczną bohaterką, w roli głównej, ten dobrze wie o czym mówię. Więc jeżeli szukacie lektury na wieczorne wyciszenie, to nie koniecznie to będzie ta, ale jeżeli szukacie audiobooka na zajęcie dzieci w ciągu dnia, to jest strzał w 10 !

Mam na celowniku podróżniczym stolicę naszego kraju. Kiedy wyruszymy ? 

Tego dokładnie nie wiadomo, ale z pewnością gdy wrócą cieplejsze dni. Tym czasem, ja już jestem częściowo gotowa, bo mam w domu pewien przewodnik, który zawodowo spisał się podczas wakacji na Mazurach. 

Dziś choinka wykonana techniką mozaiki. Malujemy techniczne kartki pasami, jedną w odcieniach zieleni, drugą w kolorach tęczy, tudzież Świątecznych. Następnie wycinamy łezki z których powstanie choinka, na szczycie jeszcze tylko dodamy gwiazdkę i gotowe. Proste, efektowne i piękne.

Choinka malowana bibułą. Subtelna, prosta i delikatna.

Dodajemy czerwone tło i piękna świąteczna praca gotowa. 

Dzis propozycja dla lubiących dłubać. Jest to praca plastyczna nie tyle trudna, bo robi się ją naprawdę dziecinnie łatwo co własnie pracochłonna. Wycięcie mnóstwa papierowych kółek, potem stworzenie z nich spiralek, potem z kolei różyczek. Taka choinka jednak wygląda cudownie i dodaje uroku otoczeniu. Jest subtelna i delikatna. 

Muminki się cieszą radością i życiem

Muminki!

i tym, że im chmurki bieleją o świcie,

Muminki!

że wszystko jest dobre i jasne jak błysk,

że one kochają, że kochasz je ty!

Muminki!

Kto nie zna Muminków? Kto nie czekał na nie wieczorami, aby odkryć jakie tajemnice kryje kolejny odcinek tej popularnej dobranocki. I choć trzeba przyznać, że bajka ta była blada, ponura i momentami mroczna, to posiadała (nadal posiada) niezwykły magnetyzm, który od lat przyciąga kolejnych wielbicieli. Muminki to już ikony, które żyją własnym życiem. Nie tylko bajkowym czy książkowym. Maja niezliczone rzesze oddanych fanów na calutkim świecie. Co ciekawe nie są nimi wyłącznie dzieci, a kto wie, być może wręcz mają więcej sympatyków, właśnie wśród dorosłych.

Z Muminków się nie wyrasta. Ja nie wyrosłam, podobnie jak z książek Astrid Lindgren.

Dziś nie lada gratka dla fanów komiksów oraz dla fanów Asteriksa oraz Obeliksa. 

Ja mam w domu podwójną dawkę młodego pokolenia, które zakochane jest tak w jednym jak i w drugim. Zeszłej jesieni i zimy, przygody tych dwóch galów, były jedyną godną uwagi dobranocką. 

Dzieciaki do dziś dnia, znają te bajki na pamięć i niejednokrotnie cytują. Dlatego kiedy wypatrzyłam to jubileuszowe wydanie wiedziałam, że będzie w domu zachwyt. Nie myliłam się nic a nic, przy czym nie wiedziałam, że komiks wywoła również wojnę domową. 

Kto ma go czytać pierwszy? Kto ma go czytać wieczorem? Kto może go zabrać do szkoły ? itd itp. 

Bałtyk, morze którego jeszcze nigdy nasze dzieci nie widziały. Nie dane im było więc poznać również bogactwa bałtyckiej fauny. Jednak dzięki cudownie ilustrowanej i jakże wielkiej formatem lekturze, jaka się ukazała nakładem wydawnictwa Dwukropek, możemy zwierzakom przyjrzeć się z bliska i dowiedzieć się o nich wielu ciekawych rzeczy.

Zachwyciły mnie w pierwszym czytaniu ilustracje Olgi Demidovej, subtelne, nie zasypujące czytelnika feriom barw, spokojne, wyważone, a jednocześnie kojące, pełne spokoju, wyciszające.

W dodatku choć to nie zdjęcia, ładnie obrazują realny wygląd zwierzaków, małych i dużych, lądowych, wodnych czy też powietrznych.

Dzień misia już tuż, tuż. Wszystkie dzieci kochają pluszaki, zwłaszcza przedszkolaki. Dlatego to tak ważne święto w kalendarzu świąt nietypowych. Nasza tegoroczna propozycja na misiaczka. 

Rozcieranie to jedna z naszych ulubionych technik plastycznych. Jest prosta, szybka i bardzo, ale to bardzo efektowna. Dlatego nie mogła się nie pojawić w barwach narodowych. 

Czytanie po polsku mamy już opanowane, teraz czas na języki obce. 

Nie mam wprawy w edukacji językowej od strony czytelniczej, ale jakoś sobie pomału radzimy. 

Jedno jest pewne, potrzebne jest zaplecze rozmaitych pomocy aby tą umiejętność rozwinąć. 

Podobnie było gdy uczyliśmy się czytać w rodzimym języku. Im więcej różnych i różnorodnych pomocy dydaktycznych tym lepiej. I choć do czytania faktycznego, jeszcze Wojtkowi daleko, to arsenał już gromadzę. Dziś czytanki anglojęzyczne z nowej serii którą odkryłam całkiem przypadkowo, a wyszła pod banderą wydawnictwa Edgard.