Wbrew pozorom, choć lektura ta wydaje się w okresie po-covidowym może już "nie na czasie", oceniając stan obecny Kościoła myślę, że lektura która pozwala zmierzyć się człowiekowi z zagadnieniem modlitwy z dala od wspólnoty, duchownych, wreszcie – samej świątyni może się w nie tak długim czasie bardziej aktualna niż nam się wydaje. Okres izolacji wielkich ograniczeń i restrykcji, zakaz przybywania w świątyni, odizolowanie wiernych od centrum ich wiary jakim jest Żywy i obecny w Eucharystii Jezus a także od sakramentu Pokuty i Pojednania bez którego świadomy swej wiary katolik gubi się i zaciemnia sobie obraz stanu swojej duszy był tak okresem odejścia rzeszy letnich katolików jak i bólu duszy ludzi głęboko wierzących ale i nawrócenia licznych. Autor odnosi się do czasu niemal całkowitego zamknięcie kościołów i przyrównuje do sytuacji Izraelitów pozbawionych dostępu do Świątyni Jerozolimskiej, którzy właśnie na wygnaniu na nowo odkrywali obecność Boga w Słowie. Zaznacza, że zamknięcie świątyń nie pozbawia wiernych Chrystusa, ponieważ kult Boży to nie tylko obrzędy sprawowane w budynkach, ale również akt autentycznej modlitwy w jakimkolwiek innym miejscu, poza kościołem. 

Przewodnik składa się z dwóch części. Pierwsza, zatytułowana „Co Bóg mówi do nas w trudnym czasie”, zaprasza do refleksji nad tym, co Bóg chce nam powiedzieć przez doświadczenie osobistego i wspólnotowego kryzysu, które niosą ze sobą choroba, pandemia, izolacja. Poszczególne rozdziały – Wezwanie do nawrócenia, Przeciw aroganckiemu i złudnemu poczuciu samowystarczalności, Sakramenty to dar a nie oczywista należność, „Słuchaj, Izraelu”, Odkryć świątynię - wszystkie te rozdziały stanowią całość, nie wyczerpującą wcale tematu. Bo odpowiedzi na postawione pytanie można i szukać i znaleźć wiele. Autor porusza niełatwe tematy: nawrócenia, kruchości życia, wagi i miejsca Eucharystii w naszym życiu, sakramentalnej obecności Jezusa, szacunku do świątyni i kościoła, pewności, że wszystko jest i nam się należy. Nie daje odpowiedzi, ale idąc śladem podanych przez niego cytatów i przykładów można się naprawdę zastanowić, co Bóg mówi do mnie w tym trudnym czasie i Kim jest dla mnie osobiście, na którym miejscu Go stawiam?

Swoje przemyślenia Maciej Zachara oparł na tekstach biblijnych Starego- i Nowego Testamentu (wraz z siglami), przytoczył passusy z traktatów teologicznych, czytania liturgii mszalnej, wspomniał o konkretnych czynnościach liturgicznych. Sięgając w głąb historii, przypomniał fakty mające miejsce podczas XVI-wiecznej epidemii dżumy oraz środki zaradcze, jakie podjął wówczas Kościół. Posiłkuje się również danymi statystycznymi, podaje nieliczne przypisy.