Ponieważ teraz 99% bezsennej części doby przebywamy na świeżym powietrzu to tu organizujemy sobie zajęcia, tu czytamy, tu się uczymy, tu się bawimy i również tu ćwiczymy bystre oczko oraz orientację w terenie.

Poszukiwanie skarbów to zawsze wielka frajda, stworzyłam szlak naszpikowany wskazówkami który miał Kusiątka doprowadzić do niespodzianki. Zasada była łańcuchowa, w liście znalezionym w domu były słowa które miały doprowadzić dzieci do kolejnego listu, na tymże słowa które miały ich nakierować na następny i tak aż dotrą do skarbu.

Oczywiście głównym prowadzącym i dowodzącym wyprawie był Wojtuś, Ala tylko podążała, nie mniej jednak taki mały skrzat ciągnący się za Wojtusiem to już zupełnie inna i o niebo ciekawsza wyprawa niż w pojedynkę. Do naszej eskapady "na skarb" należy również doliczyć Jestera który towarzyszył nam i słuchał uważnie wskazówek, co więcej był nawet posiadaczem jednej z nich i jedną pomógł Wojtkowi odnaleźć.

Naprawdę fajna zabawa która poza oczywistymi plusami ćwiczy też słuchanie ze zrozumieniem, jakże przydatne w nauce przedszkolnej i szkolnej.

Na kolejnych karteczkach pisałam, czego należy szukać (znak rozpoznawczy) lub w pobliżu jakiego znanego Wojtkowi miejsca należy krążyć by trafić do następnej wskazówki. Kolejne skrytki zaznaczałam przeróżnymi przedmiotami, drewnianymi kwiatkami, balonami, piłką, hula hop, co mi się nawinęło w domu pod rękę. Na końcu czekał skarb, coś pysznego dla wspaniałych poszukiwaczy skarbów, dwie paczuszki Mamby i dwie czekoladowe monety :)



Nawet krowa Milka nam kibicowała i była mocno zainteresowana co też zawiera kolejna wskazówka :)



Udało się !!!

Cel osiągnięty !!!

Skarb odnaleziony !!!

Wyprawa zakończona sukcesem !!!

Dzieci zachwycone, wybiegane, energia nieco została przetworzona, można wracać do domu i zająć się obiadkiem bo po takiej dawce wrażeń i bieganinie dzieciaczki z pewnością zajmą się chwilkę czymś stacjonarnym a już na pewno same sobą :)